برای ازدواج من بايد تابع بي چون و چرا پدر باشم؟

11:48 - 1394/08/17

چکیده: آنچه كه بر فرزند واجب است حفظ حرمت و جايگاه والاي پدر و مادر و احترام به آنها مي باشد. احترام در همه حال، حتي در حال كفر پدر و مادر. حتي در حال پيري و زود رنجي پدر و مادر و حتي در حالي كه توقع نابجايي از فرد داشته باشند.

پدر من يك فرد مؤمن، دلسوز و متعهدي است. ايشان در تمام لحظات زندگي مرا راهنمايي كرده‌اند كه من سعي كرده ام كه طبق رهنمود پدر رفتار كنم. اما هم اكنون براي انتخاب همسر اختلاف نظر شديدي دارم. مي خواهم بدانم كه از لحاظ شرعي آيا من بايد تابع بي چون و چرا پدر باشم و معيارهاي خود را كاملاً فراموش كنم؟

پاسخ:

ابتدا بايد توجه داشته باشيم كه:
1. آنچه كه بر فرزند واجب است حفظ حرمت و جايگاه والاي پدر و مادر و احترام به آنها مي باشد. احترام در همه حال، حتي در حال كفر پدر و مادر. حتي در حال پيري و زود رنجي پدر و مادر و حتي در حالي كه توقع نابجايي از فرد داشته باشند.
2. آنچه كه حرام است بي احترامي به پدر و مادر است، اذيت پدر و مادر است و نيز حرف شنوي از آنها در صورت دعوت به معصيت الهي است.
حال در جايي كه خواست والدين حرام نيست اما از انسان چيزي را مي خواهند كه هزينه سنگيني براي انسان دارد، مثل ازدواج كه بحث يك عمر زندگي است. انتخاب شغل، انتخاب رشته تحصيلي و ... كه سرنوشت انسان رقم زده مي‌شود، چه بايد كرد؟
ضمن اينكه احترام والدين واجب است، اطاعت بي‌چون و چرا نيز واجب نيست. مگر در مواقع خاص كه توضيح داده خواهد شد. جهت روشن شدن مسئله، داستاني را از زمان پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله وسلّم ـ نقل مي كنيم. دختري نزد پيغمبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله وسلّم ـ آمد و گفت يا رسول الله پدرم مي خواهد مرا مجبور كند كه با پسر برادرش ازدواج كنم و من با اين كار مخالفم و نمي خواهم با اين شخص ازدواج كنم ... پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله وسلّم ـ ابتدا به خاطر رعايت احترام پدر، دختر را نصيحت كردند و فرمودند «اگر مي تواني، پيشنهاد پدرت را قبول كن». دختر گفت: اي پيامبر خدا من علاقه اي به پسرعمويم ندارم و نمي توانم او را به عنوان همسرم برگزينم. پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله وسلّم ـ فرمودند: «اختيار با توست، مي خواهي قبول كن، نمي خواهي نكن».(1)
نكته اي كه در اين داستان خوب است مورد توجه قرار گيرد اين است كه اين اتفاق مربوط به يك دختر است كه اسلام اذن پدر را براي ازدواج او لازم مي داند، طبيعتا براي يك پسر حق انتخاب بيشتر خواهد بود. پس حفظ حرمت و احترام والدين منافاتي با دفاع از حق مسلم خود و تصميم بر سرنوشت خود ندارد. مي‌شود در تصميم معقول و منطقي خود محترمانه پافشاري كرد و در عين حال شأن و جايگاه والاي آنها را پاسداشت. البته در جايي كه در تصميم خود ترديد داريم و يا واقعا يقين نداريم كه اين تصميم در شأن و شخصيت ما و مطابق ارزش‌هاي خود و خانواده‌مان است يا نه، بهتر است جانب احتياط را رعايت كنيم و مسئله را با يك مشاور امين در ميان بگذاريم.
نكته ديگر اينكه در مواقعي مخالفت با پدر و مادر حرام است كه ازدواج با فرد خاص باعث ايذاء والدين باشد. مثلا براي يك خانواده متشخصِ مؤمن و شناخته شده، ازدواج با دختري كه اهل رعايت مسائل شرعي نيست، اگر از جهت اجتماعي موجب ايذاء پدر و مادر شود، شايد باعث بي‌حرمتي آنها گردد. البته ازدواج باطل نيست و يا اختيار از بين نمي رود، بلكه ايذائي كه از اين كار حاصل مي شود حرام است.
بهتر است تا حد امكان راهي را پيدا كنيد تا بين تصميم خود و خواسته والدين صلح ايجاد كنيد. هر فردي شيوة اقناع‌سازي خاص خود را مي‌طلبد. مثلا فردي كه اهل دين و دينداري است بهتر است از متون ديني و احاديث اهل بيت براي اقناع‌سازي استفاده شود يا از فرد اميني خواست تا پا در مياني كند. به هر حال نبايد از جايگاه و شأن والدين كاسته شود و با اخلاق خوب و منطق آنها را قانع كرد.

پاورقی:

1. مظاهري، علي اکبر، جوانان و انتخاب همسر، قم، انتشارات پارسايان، ص79.
منبع: نرم افزار پاسخ - مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات

کلمات کلیدی: 

با عضویت در خبرنامه مطالب ویژه، روزانه به ایمیل شما ارسال خواهد شد.