آیت الله محمدجواد فاضل لنکرانی، رییس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) مکرر در جبهه های جنوب و غرب کشور و نیز در خطوط مقدم حضور داشته است؛ وی خاطراتی را از حضور مرحوم آیت الله فاضل لنکرانی در مناطق جنگی بازگو می کند که یکی از دیگری شنیدنی تر است.
اطمینان پیدا کردم که همه شهید می‌شویم
حضرت آیت الله فاضل لنکرانی برای سخنرانی در خط مقدم جبهه حاضر شدند؛ آن شب آنجا تا صبح از سوی عراقی ها بمباران شد و من اطمینان پیدا کردم که همه به شهادت خواهیم رسید. همواره با خود این سؤال را مطرح می کردم که چرا مسؤولان اجازه دادند ایشان تا اینجا جلو بیاید و البته می دانستم که خود ایشان چنین می خواسته است.
امام می گفتند آمار شهدای روحانی را به مردم بگویید
زمانی در خدمت حضرت آیت الله فاضل لنکرانی به خدمت امام(ره) در جماران مشرف شدیم، ابتدا دست امام را بوسیدم و از حضور ایشان مرخص شدم و پدر در خدمت ایشان نشست تا در مورد وضعیت حوزه گزارشی ارائه کند، وقتی بیرون آمد از ایشان پرسیدم چه شد گفت که امام گزارش حضور طلاب در جنگ را از من خواست.
پدر می گفت که وقتی گفتم این مقدار شهید روحانی داده ایم، دیدم اشک در چشمان امام حدقه زد و بعد به من فرمودند این آمار را به مردم هم بگویید؛ آن زمان پدر ما به ایشان عرض کرده بود که 1200 طلبه تاکنون شهید شده اند و این آمار در روزی ارایه می شد که آمار طلاب به بیست هزار نفر هم نمی رسید.
همان موقع هم مطرح بود نسبتی که شهدای روحانیت در جبهه های جنگ دارند بیش از نسبت هایی است که همه اقشار و همه گروه ها دارند.
بدرقه حضرت آیت الله فاضل لنکرانی از طلاب اعزامی به جبهه
بدرقه کردن طلاب برای اعزام به جبهه های نبرد حق علیه باطل از دیگر فعالیت های والد بزرگوار ما حضرت آیت الله فاضل لنکرانی(ره) بود؛ پس از این که دفتر تبلیغات طلاب را برای اعزام آماده می کرد، ایشان خود برای بدرقه آنان در جلو می ایستاد و قرآن به دست می گرفت.
حضور روحانی معمم قوت قلب رزمندگان بود
یادم هست هر زمانی که به جبهه می رفتم معمم می شدم، در حالی که هنوز رسما معمم نشده بودم؛ حضور یک روحانی معمم در جبهه برای رزمندگان قوت قلب بود و سبب تشویق آنان برای مبارزه در شرایط سخت می‌شد.
پدر دوست داشت معمم در جبهه حاضر شوم
در یکی از سفرهایی که می خواستم به منطقه بروم، پدر که اهمیت ویژه ای به درس و بحثم می داد گفت: شما دائم معمم باش و دوست داشت وقتی در جبهه حاضر می شوم، به عنوان یک طلبه رسمی حضور داشته باشم.
در یکی از روزها که همه جا تعطیل بود، پدر با حاج احمد آقا(ره) تماس گرفته و گفتند می خواهم محمدجواد به دست امام(ره) معمم شود؛ یک وقتی از امام گرفتند و رفتیم خدمت ایشان و رسما معمم شدم.
پیوند عمیقی بین فرماندهان، سربازان و رزمنده ها و روحانیت وجود داشت و این به سبب اعتقاد و اخلاص آنان بود؛ وقتی والد بزرگوار ما به جبهه می آمد، در بین فرمانده ها بر سر این که کدام قسمت بروند نزاع در می گرفت. آنان معتقد بودند اگر یک بزرگی در یک بخشی حضور پیدا کند با این حضور برکاتی را به همراه دارد که برای دفاع مؤثر است.
عشق به روحانیت به سبب اعتقاد به دین بود
زمانی که در جبهه غرب پس از چنگوله و در خط مقدم حضور داشتم، در سنگر فرماندهی که سنگر محدودی هم بود نشسته بودیم، صحبت از این شد که به دست چه کسی معمم شدم، من گفتم از افتخاراتم این است که امام(ره) عمامه بر سر من گذاشته است.
همین که این حرف را زدم یک دفعه فرمانده عمامه ام را گرفت و شروع کرد به بوسیدن و اشک ریختن؛ عشق به روحانیت به سبب اعتقاد به دین بود و این را بارها و بارها با چشم خود دیده بودم.
در یکی از سفرهای جنوب پیرمردی را دیدم که هفتاد سال داشت؛ به اندازه ای روحیه این فرد بالا بود و چنان با رشادت عمل می کرد که تمام رزمنده ها می گفتند فلانی تنها برای شهادت آمده است؛ این امر نشان می داد که رسیدن به فوز شهادت افتخار بزرگی است که نصیب هرکسی نمی شود.
منبع: خبرگزاری رسا -بنقل از سایت ذی طوی