چکیده: حضرت مهدی (عج) در اوائل غيبت كبري توقيعی به اين مضمون صادر فرمود: «بعد از اين، به راويان حديث ما (فقهاي عادل) مراجعه نمائيد، آنها حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنها هستم ... .
امروزه مشاهده میشود برخی افراد جهت تخریب چهره روحانیت صحبت از مقابله امام زمان (عج) و یا به تعبیری گردن زدن روحانیت توسط آن حضرت مینمایند ازجمله به این حدیث استناد میکنند که حضرت مهدي (عج) بعد از ظهور رهسپار كوفه میگردد و در آنجا عدّهای، با سلاح در برابر حضرت میايستند و میگويند: «اي فرزند فاطمه از همان راهی كه آمدی برگرد، ما بتو نيازی نداريم. در حالي كه همه آنها قاريان قرآن و دانشمندان دينی هستند كه پيشاني آنها از عبادت پينه بسته است و... امام (عليهالسلام) شمشير كشيده همه را از دم تيغ میگذراند».[1]
در مورد این روایت باید به دو نکته توجه شود:
1- احاديث اين باب از لحاظ سند مشكل دارند زيرا يا مرسله اند يا راوي آنها مجهول است.
2- واژه علما، تنها بر علماي شيعه صدق نمیكند. بلكه به دانشمندان ديگر فرقه ها هم عالم صدق میكند بنابراين بعيد نيست كه مقصود از دانشمندان در اين روايات عالمان فاسق و معاند با اهل بيت باشند.
همچنانكه در عصر حاضر نیز ديده میشود كه برخي مدعیان با تفسير و تأويل نادرست آيات قرآن حقانيت مذهب شيعه كه برگرفته از قرآن و انديشه اهل بيت (عليهمالسلام) است را منكر شده و پيروان آن را مشرك ميدانند و حكم به تكفير آنان صادر ميكنند. گذشتگان اين علماء نيز در مقابل امامان عصر خودشان ايستادند، لذا روایات اسلامی اذعان دارند در هنگام ظهور حضرت عدّهاي با آيات قرآن بر عليه آن حضرت استدلال میكنند، و حقانيت او را قبول ندارند. و حتي عدّهاي علني از مسجد از مجلس خطابه حضرت بلند شده و بر حضرت اعتراض میكنند. که این نوع کینه توزی ها با حجت خدا از علماي فرق اسلامي كه آگاه به اسلام وروايات رسول خدا هستند نیز امري غیر ممكن است تا چه رسد به علماي شيعه كه به عنوان شاگردان مكتب اهل بيت (علیهمالسلام) حافظ خيمه اسلامند كه آمده و به روي امام شان شمشير بكشند و مورد خشم حضرت ولی عصر (عج) قرار گيرند.
علماي راستين و روحانیت مخلص در هدايت جامعه بشری درطول تاريخ اسلام و تشیع، چهره ظلم و ستم را سياه و دين و دينداری را درخشان نمودهاند، در هر روزگاری كه پرده هاي سياهي و جهل، سايه خود را بر جوامع بشري گسترانده است، لذا حجت و خلفای اهل بيت (علیهمالسلام) شدهاند کما اینکه حضرت مهدي (عج) در اوائل غيبت كبري توقيعي با اين مضمون صادر و فرموده است: «بعد از اين، به راويان حديث ما (فقهاي عادل) مراجعه نمائيد، آنها حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنها هستم».[2]
علماي راستين و روحانیت مخلص با مسؤوليت خود انديشههای فساد و تباهی را از دامن مردم بخوبی پاك كردهاند. آنچه كه از روايات فهميده ميشود، در آخرالزمان نيز نقش علما در هدايت جوامع بشري بخوبي مشهود است، کما اینکه امام هادي (عليهالسلام) تاکید ميفرمايد: «اگر در دوران غيبت قائم آل محمد (عج) دانشمندان نبودند كه مردم را به سوي او هدايت كنند و با حجتهاي الهي از دينش دفاع نمايند، كسي در دين خدا پابرجا نميماند و همه مرتد ميشدند. ولي آنان همانند ناخداي كشتي، سكان كشتي را نگاه ميدارند. و آنان نزد خدا، والاترين انسانها هستند».[3]
بنابراين نقش علماي رباني, و روحانیت مخلص در عصر غيبت حفظ دين و تقويت ايمان مسلمانان و حراست از سنگر هاي اعتقادي نقشي بي بديل است که در راستای اهداف قائم آل محمد (عج) بوده و مورد تائید ایشان است نه در تقابل با اهداف حضرت مهدي (عج).
-------------------------------------
پی نوشت:
[1]. طبري، ابوجعفر محمد، دلائل الامامه، قم، انتشارات كتابفروشي رضي، ص241.
[2]. مجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، بيروت، مؤسسة الوفاء، ج52، ص181، باب توقيعات.
[3]. فيض كاشاني، محسن، محجة البيضا، نشر جامعه مدرسين حوزه علميه قم، ج1، ص 32.