چرا در اسلام داشتن دوست دختر اشکال دارد؟

در اسلام به عنوان کاملترین ادیان بایدها و نبایدهایی برای رشد و تکامل پیروانش وجود دارد، که همه ی این دستورات در راستای تعالی انسان هاست و هیچ حکمی در غیر این جهت وضع نشده است.
یکی از نبایدهای در اسلام که مورد هجمه ی فراوان هم قرار گرفته است دوستی بین دختر و پسر است.
سوال: اگر خدا میل به جنس مخالف را در درون هرکس قرار داده است، پس چرا از ارتباط با آنها نهی می کند؟
جواب: اسلام نمی گوید پسر و دختر نباید به هم علاقه داشته باشند، بلکه می خواهد این علاقه در چارچوب و هدفمند باشد.
اسلام نه غریزه جنسی را سرکوب می کند و نه اجازه بی بندباری را به هرکس می دهد.
آری در قالب ازدواج چه دائم و چه موقت، می توان علاقه و دوستی را در حد اعلا بروز داد و از آن بهره برد.
اما این آزادی در روابط، که در دنیای غرب رواج دارد، مسلما غیر اخلاقی و فسادی آشکار است. اینکه هرکس با هرکه دلش می خواهد رابطه داشته باشد، مذموم است.
 چرا که دیگر کسی به سراغ ازدواج نمی رود و خانواده که از مهمترین ارکان اجتماع است معنا پیدا نمی کند. اسلام با این مخالف است نه با روابطی که در راستای زندگی مشترک است.
اگر این دوستی ها دارای منافع به ظاهر شخصی هستند، اما ضررهای واقعی آن برای شخص و جامعه بیش از منافع ظاهری آن است.
از طرف دیگر چون انسان موجودی است که هیچگاه در لذت جویی سیر نمی شود و سرشار از حس تنوع طلبی است و نمی خواهد پایبند به قانونی باشد، لذا اگر قانونی بخواهد روابطش را محدود کند با آن مخالفت می کند. فرضا اسلام می گفت هر نوع رابطه ی دختر و پسر خالی از اشکال است، آنگاه آیا کسی می گفت قوانین اسلام مربوط به 1400سال پیش است؟؟
مشکل هواجویان و هوس مداران با دین این است که اسلام با این قوانین می خواهد انسان در ریل انسانیت حرکت کند تا آسیبی به خود و دیگران نرساند، اما اینها می خواهند هرگونه که دلشان می خواهد لذت ببرند و عمل کنند، خواه منجربه سرد شدن روابط خانواده ها شود و خواه فساد دامن گیر خودشان و دیگران شود.
ملاک برای این عده لذت نقد است اما اینکه از چه راهی باشد برای آنها اهمیتی ندارد و اینکه چه نتایجی دارد به دنبال آنهم نیستند. 
در مقابل اسلام با این نوع تفکر و بی بندباری در مقام عمل مخالف است و با آن مقابله می کند و البته هیچ طبع سلیمی هم اجازه چنین آزادی را نمی دهد.
بنابراین مخالفت اسلام با داشتن دوست دختر به خاطر پیامدها و عوارض سوء آن است، و اگر کسی نگاهی به نتایج این روابط در جامعه بیاندازد پی به مخالفت اسلام با این نوع دوستی ها می برد.
و همچنین اگر سری به آیات و روایات بزنیم پاسخ این سوال را در آنجا نیز می توان پیدا کرد. به عنوان نمونه خداوند متعال در سوره نور می فرماید: «قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکى‏ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُونَ [نور/30] به مؤمنان بگو چشم هاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگیرند، و عفاف خود را حفظ کنند این براى آنان پاکیزه‏ تر است خداوند از آنچه انجام مى‏ دهید آگاه است‏.»
امیرالمومنین (علیه السّلام) فرمودند: «هر كس نگاه خود را آزاد گذارد، خاطر خود را به رنج اندازد.» [1] و پیامدهای بعدی که در روایات دیگر آمده: اندوهش بسیار شود. [2] در فتنه و گناه افتد.[3] 
امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: نگاهِ بعد از نگاه، بذر شهوت را در دل می كارد و همین برای به فتنه (و گناه) كشاندن صاحب آن نگاه كافی است.[4]
امام رضا (علیه السلام) می فرماید: بر مومنان حرام است که به موی زنان شوهر دار و غیر شوهر دار نگاه کنند، چراکه موجب تحریک شهوت و کشیده شدن به فساد می شود.[5]
و کم نیستند روایات با این مضامین که ثمره ارتباط با نامحرم را فساد و فتنه و کشیده شدن به گناه می دانند.
در پایان نظر مقام معظم رهبری را در خصوص محدوده ارتباط با نامحرم را بیان می کنیم.
ایشان می فرمایند: بر هر زن و مرد مكلفى شرعاً واجب است در تماس و نشست و برخاست با جنس مخالف حريم ضوابط شرعى و مقررات اسلامى را دقيقاً مراعات نمايند و از هرگونه عمل و رفتارى كه آميخته به ريبه و يا موجب ترتب فتنه و فساد باشد، جداً احتراز نمايند.[6]

- - - - - - - - - -
پی نوشت:
[1] بحار الانوار علامه مجلسی، ج 104، ص 38
[2] بحار الانوار علامه مجلسی، ج 77، ص 286
[3] غرر الحكم، تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، ص 368
[4] وسائل الشیعه شیخ حر عاملی، ج 14، ص 139
[5] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 101، ص 34
[6] سایت مقام معظم رهبری/استفتائات جدید/ احکام نگاه و پوشش/حدود ارتباط با نامحرم