کریم اهل‌بیت که غربب مدینه بود

امام حسن (علیه‌السلام) امام دوم شیعیان، در نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت به دنیا آمد، و حدود سی سال در کنار پدر بزرگوارش امیرالمومنین بود و پس از شهادت مولی امیرالمومنین در سال 40 هجری به امامت رسید و حدود 10سال، امامت شیعیان را به عهده داشت.

این امام مظلوم در سال 50 هجری با توطئه معاویه ملعون، به دست جعده همسرش، به زهر جفا شهید شد و در قبرستان بقیع در مدینه به خاک پنهان گشت.

امام حسن (علیه‌السلام) معروف است به کریم اهل بیت. چون کسی از در خانه این امام دست خالی بر نمی‌گشت. حتی آنقدر امام به او می‌بخشید که دیگر فقیر نباشد. حضرت در طول عمر با برکتش دو مرتبه تمام اموالش را به نیازمندان داد و سه مرتبه هم به فقرا تقسیم نمود. [1]

از جهت ظاهراً شبیه‌ترین شخص به پیغمبر خدا بود. هم از جهت خِلقت و هم از جهت اخلاق و هم از جهت بیان. انس بن مالك گفت: هيچ كس شبيه‌تر به پيامبر از امام حسن (عليه السلام) نبود.

آقا امام حسن (علیه‌السلام) معروف به یوسف اهل‌بیت بود. آنقدر آقا زیبا بود که برای دیدنش صف می‌بستند و راه کوچه بند می‌آمد پدر که نگاهش می‌کرد زیر لب می‌فرمود «فتبارک الله احسن الخالقین» و مادرش زهراء «و ان یکاد» می‌خواند.

آقا امام حسن (علیه‌السلام) در روایت بسیار زیبایی که در آن روایت سه مرتبه کلمه حسن به کار رفته و می‌فرماید، زیبایی در اخلاق زیبا می‌باشد.
قال الامام الحسن(ع): «ان احسن الحسن، الخلق الحسن». امام حسن مجتبی(ع) می‌فرمایند: همانا زیباترین زیبایی‌ها، اخلاق زیباست.[2]

 ایشان سر انجام در تاریخ 28 صفر سال پنجاه هجری همزمان با سال روز رحلت پیامبر اسلام (ص) در سن چهل و هفت سالگی به دست همسرش جعده (دختر اشعث کُندی) از طریق سم به شهادت رسید.

این حادثه با دسیسه و نیرنگ معاویه و وعدۀ ازدواج با پسرش یزید بن معاویه صورت پذیرفت. سرانجام امام (ع) با نوشیدن زهر به دست همسرش و پس از چهل روز تحمل مریضی به دیدار حق شتافت و امام حسین (ع) پس از مراسم غسل و کفن برادرش را در کنار مقبره مادر بزرگشان فاطمه بنت اسد (ره) در قبرستان بقیع به خاک سپرد.[3]
__________________________

پی نوشت:
[1]. تاریخ یعقوبی ج 2 ص 215
[2]. وسائل الشیعه؛ ج12؛ 153
[3]. اعیان الشیعة، ج 1، ص 576.