شیوع برخی گناهان قبل از ظهور

در بعضی از روایات یکی از علائم غیر حتمی ظهور، ظاهر شدن بعضی از گناهان و شیوع آن‌ها در بین مردم و اجتماع بیان شده است که ما در این نوشتار بعضی از آن‌ها را از زبان معصومین(علیه‌السلام) بیان می‌کنیم:
1. امام باقر(عليه‌السلام) فرمود: آن‌گاه که مردان خود را شبيه زنان سازند و زنان نيز شبيه مردان گردند، خون‌ريزی و ارتکاب زنا عادی شود، رباخواری را مردم حلال بدانند و... در آن هنگام قائم ما ظهور می‌کند.[1]
امام صادق(عليه‌السلام) به يكى از ياران خود گفت:
1. هنگامى كه ببينى ظلم و ستم، همه جا فراگير شده؛
2. قرآن فرسوده و بدعت‌هايى از روى هوا و هوس در مفاهيم‏ آن آمده؛
3. آئين خدا (عملًا) بى‏‌محتوا شده همانند ظرفى كه آن راواژگون سازند؛
4. مردان به مردان و زنان به زنان قناعت كنند؛
5. افراد با ايمان سكوت اختيار كنند؛
6. كوچكترها احترام بزرگ‌ترها را رعايت نمى‏‌كنند؛. پيوند خويشاوندى بريده شود؛
7. چاپلوسى فراوان شود؛
8. آشكارا شراب نوشيده شود
9. راه‌هاى خير منقطع و راه‌هاى شر مورد توجه قرار گیرد؛
10. حلال خدا، حرام شود؛ و حرام خدا، مجاز شمرده شود؛
11. قوانين و فرمان‌هاى دينى طبق تمايلات اشخاص تفسير گردد؛
12. از افراد با ايمان چنان سلب آزادى شود كه جز با دل‏ نتوانند ابراز تنفر كنند؛
13. سرمايه‏‌هاى عظيم در راه خشم خدا و فساد و ابتذال و ويرانى صرف گردد؛
14. مردم سنگ‌دل شوند(عواطف بميرد)؛
15. مردم طرف‌دار كسى باشند كه پيروز است(خواه بر حق‏ باشد يا باطل)؛
16. آن‌ها كه به دنبال حلال هستند، نكوهش شوند و آن‌ها كه‏ به دنبال حرام‌اند مدح؛
17. آلات لهو و لعب (حتّى) در مكّه و مدينه آشكار گردد؛
18. اگر كسى اقدام به امر به معروف و نهى از منكر كند، به او توصيه مى‏‌كنند كه اين كار وظيفه تو نيست؛
19. تمام همت مردم شكم و فرج‌شان است
20. زنان خود را در اختيار افراد بى‏‌ايمان مى‏‌گذارند؛
21. ويران‌گرى (به وسيله جنگ‌ها) بر عمران و آبادى پيشه مى‏‌گيرد.
22. هر سال فساد و بدعتى نو، پيدا مى‏‌شود؛
23. مردم و محافل همه پيرو ثروت‌مندان خود خواه مى‌‏شوند؛
24. در حضور جمع، همانند بهائم مرتكب اعمال جنسى‏ مى‏‌شوند؛
25. اموال زياد در غير راه خدا صرف مى‏‌كنند، امّا در راه خدا از كم هم مضايقه دارند؛
26. افرادى پيدا مى‏‌شوند كه اگر يك روز گناه كبيره‏‌اى انجام ندهند غمگينند؛
27. دادرسان بر خلاف فرمان خدا قضاوت مى‏‌كنند؛
28. بر فراز منابر دعوت به تقوا مى‏‌شود، ولى دعوت‏ كننده خود به آن عمل نمى‏‌كند؛
29. مردم نسبت به وقت نمازشان بى‏‌اعتنا مى‏‌شوند؛ و... در چنين زمانى مراقب خويش باش و از خدا تقاضاى نجات و رهايى از اين وضع ناهنجار كن».[2]    

این مفاسد را می توان این‌گونه نقسیم کرد:
1. مفاسد مربوط به‏  مسائل حقوقی و اجتماعی  مانند گسترش ستم؛ پيروزى حاميان باطل؛ عدم آزادى بيان و عمل؛ تا آنجا كه افراد با ايمان گاهى تنها در دل مى‏‌توانند از ظلم و ظالم ابراز تنفّر كنند.

2. بخشى ديگرى از اين مفاسد مربوط به مسائل حقوقی است؛ مانند: گسترش تملّق و چاپلوسى؛ چشم و هم‏‌چشمى‏‌ها؛ تن دادن مردان به كارهاى بسيار پست(همانند ارتزاق از طريق خودفروشى همسر!) همچنين گسترش شراب و قمار و انواع سرگرمي‌هاى ناسالم.

3. قسمت ديگرى از اين مفاسد به‏ جنبه‌های صرفا مذهبی ارتباط دارد، مانند تحميل خواسته‌‏هاى هوس‏‌آلود بر قرآن و تفسير به رأى؛ و جهت‏‌گيری‌هاى شخصى و مادى در مسائل مذهبى؛ ازدحام افراد آلوده و گناه‌كار در مساجد؛ اهمّيّت فوق‏‌العاده به تزيين مساجد و خالى شدن آن‌ها از محتوا، كوچك شمردن نماز و عدم توجّه به آن و مانند اين‌ها.
__________________
پی‌نوشت
[1]. بحارالانوار، ج 52، ص 191، ب 25، علامات ظهوره (عليه السلام)؛ کمال الدين و تمام النعمة، ج 1، ص 330، باب ما أخبر به ابوجعفر (عليه السلام) و الطبرسي، اعلام الوري، ص 463.
[2]. آيت الله مكارم شيرازى، حكومت جهانى مهدى، قم، چاپ پنجم، 1386 ،ش، ص 169.