بعضی از مسلمان ها فکر می کنند که هر کسی ایمان بیشتری داشته باشد، باید در دنیا جاه و منزلت بهتری داشته باشد؛ یعنی نعمت ها و خوشی های دنیایی و ظاهری رو معیار محبت خداوند متعال به بندگانش، قرار داده اند و با خود می گویند: فلانی که ثروت و اموال بیشتری دارد، حتما نزد خداوند متعال عزت بیشتری دارد؛ و کسی که از نظر ظاهری فقیر است ، حتما خدا ازد خداوند متعال جایگاهی ندارد، آیا واقعا این درسته؟
اگر به احادیث معصومین (علیهم السلام) دقت کنیم، بر عکس تخیل بالا را می یابیم، چرا که در این احادیث بیان شده هر چه ایمان شخص بیشتر باشد بلا و مصیبت او بیشتر خواهد بود؛ البته نه مصیبت هایی که خود انسان آنها را بوجود بیاورد، مثل اعتیاد و مصیبت های بعد از آن، لذا این جا منظور بلاهای است که خداوند متعال به انسان می رساند، مثل بسیاری از بیماری ها، مرگ عزیزان، فقر و ... .
ذر این باره امام صادق(ع) فرمودند: «به راستی که سخت ترین مردم در بلا، پیغمبرانند؛ سپس کسانی که به آنان نزدیک اند به ترتیب مقام و منزلتی که در نزد خداوند متعال دارند». هم چنین حضرت در جایی دیگر فرمودند: «مومن به اندزه ایمان و خوبی کردارش گرفتار می شود، هر کس ایمان و عملش درست باشد، بلای او بیشتر است؛ و هر کس ایمانش سست و کردارش نادرست است، گرفتاری کمتری دارد». باز فرمود: «خدا مردمی را دوست ندارد، جز این که آنها را گرفتار کند». باز حضرت فرمود: «بر مومن چهل شب نگذرد جز این که مایه غم و اندوهی به او می رسد، تا یادآوری برای او باشد». هم چنین از امام سجاد(ع) نقل شده که فرمودند: «در نزد من بسیار بد است که مردی در دنیا به عافیت و راحتی بگذراند و هیچ مصیبتی را نبیند».(اصول کافی، باب بلا، ج4، ص80-100)
لذا طبق این روایات، رابطه بین ایمان و بلاها و درد ها، رابطه ای مستقیم است؛ یعنی هر چه ایمان بیشتر باشد، بلا و مصیبت ها و درد ها بیشتر خواهد بود. لذا نباید فکر کرد اگر خداوند ما را دوست دارد باید به ما نعمت های زیادی بدهد، این تفکر درست نیست. اگه به زندگی اولیای خدا و پیغمبران الهی و ائمه معصومین(علیهم السلام) دقت کنیم، می بینیم بیشترین بلاها و مصیبت ها ر داشته اند، به طور مثال شاید در طول تاریخ، کمتر کسی مانند امام حسین(ع) در روز عاشورا بوده باشد، با این که امام بود و مقرب ترین انسان روی زمین به خداوند متعال. هم چنین اگه این نعمت های دنیوی معیار برتری باشد، باید گفت «یزید» و «معاویه» از «امیر المومنین» و «امام حسین(ع)» در نزد خدا بالاتر هستند، چون مقام پادشاهی داشتند و دارای ثروت بیشتری بودند.