مجرای خالقیت خداوند، از دیدگاه قرآن« بانوان» هستند.

معاندین دین مقدس اسلام و قرآن، همواره آیات الهی را به گونه‌ای جلوه می‌دهند که گویا این دستورات خلاف طبیعت انسان بوده و بر خلاف عقل و فطرت انسانی است، در صورتی که اگر اندک تفکری در آیات قرآن و روایات داشته باشیم، تمام دستوراتش را مطابق با فطرت انسانی خواهیم یافت. قرآن کریم سخن خدای عالِمی است که حکیم مطلق است لذا هر دستوری در قران کریم آمده مطابق با حکمت الهی و مطابق با فطرت و سرشت انسانی است.       

یکی از شبهات بی‌اساس و خنده‌داری که معاندین اسلام و قرآن مطرح می‌کنند این‌ است که چرا خداوند در قرآن گفته زنان کشت‌زار مردان هستند؟! و فرموده: «نِسـاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنىَ‏ شِئْتُمْ وَ قَدِّمُواْ لِأَنفُسِكمُ‏ْ»[بقره/223] زنان شما محل بذرافشانی شما هستند پس از هر جا [هر وقت] كه خواهيد به كشتزار خود [در] آييد و آنها را براى خودتان مقدم داريد». این آیه توهین به شخصیت زن است. 

در پاسخ به این شبهه باید گفت: کجای این سخن توهین است؟ اسلام‌ستیزان فقط با تکرار اینکه این سخن توهین است سعی می‌کنند، در ذهن مخاطب این مسئله را طوری جلوه دهند که گویی از آنجا که این ادعا مدام تکرار می‌شود پس صحیح است. این آیه هیچ سخن بدی را در مورد زنان مطرح نمی‌کند و فقط با تشبیه به کشتزار، اشاره به این می‌کند که زنان، خواستگاه نسل‌های بشرند.

«حرث» مصدر و به معناى زراعت و به زمینى که در آن کشت و زرع مى‌شود، گفته مى‌شود. از مقدم داشتن جمله‌ی «نِسـاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ» بر امر به آمیزش [یعنی جمله «فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنىَ‏ شِئْتُمْ»] و مجدداً تعبیر به حرث در جمله دوم، معلوم مى‌شود منظور توسعه در موضوع آمیزش از نظر زمان یا مکان است، نه اینکه منظور قرآن اعضاء و جوارح زنان باشد تا این اشکال وارد باشد

بر اساس این آیه جامعه انسانى براى دوام نوع و بقاى نسل محتاج زنان است، زیرا خدا شکل‌گیرى انسان را در طبیعت رحم قرار داده، طبیعت مردان را راغب به زنان فرموده و میان مردان و زنان دوستى و مهربانى برقرار کرده است. از این رو غرض تکوینى این است که وسیله‌اى براى بقاى نوع فراهم شود.[1]
این آیه نمی‌خواهد شأن و مقام زنان را ناچیز نماید، بلکه به مردان توصیه می‌کند که تداوم نسل انسان در وجود زن است، پس کیفیت زناشویی و مراقبت از زنان باید چگونه باشد تا نسلی سالم و مفید تقدیم جامعه بشری شود، همان‌گونه که برای به دست آوردن محصول سالم از زمین مراقبت می‌کنید.

نگاه عموم مردان به جنس زن و مقوله‌ی هم‌خوابی، فقط متوجه لذت و کام‌جویی و یا در یک کلمه «شهوت‌رانی» خلاصه می‌شود، اما خدا در این آیه می‌فرماید که این نگاهی سطحی و سخیف است، بلکه ارزش زن آن‌قدر والاست که فقط وسيله‌ی هوس‌رانى و اطفای آتش شهوت مرد نيست، بلكه او تنها امکان، براى تداوم حيات نوع بشر می‌باشد. 
در حقیقت، خداوند در این آیه می‌خواهد ضرورت وجود زن را در اجتماع انسانی نشان دهد که زن وسیله‌ی شهوت‌رانی مردان نیست؛ بلکه وسیله‌ای برای حفظ حیات بشریت است. این آیه در صدد رد کسانی است که زن را هم‌چون یک بازیچه یا ابزار هوس‌بازی می‌بینند![2]

مطلب دیگر در این رابطه این است که:
برای زنان اعصار سابق چنین سوالی مطرح نبود. چون او حقیقتاً خودش را مزرعه‌ی کاشت انسان می‌دانست، اما دختر امروزی از اینکه مزرعه‌ی کاشت انسان و مجرای خالقیّت خدا باشد، احساس حقارت می‌کند. زنان مسلمان اعصار گذشته، افتخار می‌کردند که فرزندان زیادی داشته باشند. از برخی زنان امروزی که مزرعه‌ی کاشت انسان بودن را برای خود حقارت تلقّی می‌کنند، می‌پرسیم: اگر نمی‌خواهی این باشی پس می‌خواهی چه باشی؟ مشکل چنین زنان و دخترانی این است که با فرهنگ غربی بزرگ شده‌اند؛ لذا وقتی این آیه را می‌بینند، اصلاً به ذهن‌شان خطور نمی‌کند که مقصود از مزرعه، مزرعه‌ی کاشت انسان است. در وهم او این هست که او یک زمین کم‌ارزش است. امّا زن قدیم، با فرهنگی رشد نموده بود که هم زمین زراعی را شی بسیار با ارزشی می‌دانست؛ و نبود آن را مساوی مرگ می‌شمرد، هم خودش را نوعی مزرعه می‌دانست که خالقیّت خدا در آن ظهور می‌یابد.

خلاصه مطلب: منظور از کشت‌زار در آیه شریفه این است که زنان عالَم خواستگاه نسل‌های بشرند. یعنی زن مجرای خالقیت خداست، به تعبیر دیگر خداوند به واسطه زن انسان را خلق می‌کند. چه افتخاری از این بالاتر که انسان مجرای خالقیت خداوند باشد! چنان‌که زنان اعصار گذشته فرزند‌آوری را برای خود افتخاری بزرگ می‌دانستند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت
[1]. علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج 2، ص 301 ـ 303، با تلخیص.
[2]. آیت الله مکارم، تفسیر نمونه. ذیل آیه 223 بقره.