تعادل حول اسلام یا نظام سرمایه داری؟

به تازگی در فضای سیاسی کشور و در بحبوحه انتخابات یازدهم ریاست جمهوری دوباره عده ای دچار سوء هاضمه شده اند و قصد دارند مسیر اشتباهی گذشته را به عنوان مسیر درست به نخبگان و مردم فهیم ایران جا بزنند.
صحبت از برگشت به تعادل به عنوان راه درست کرده و در معرفی مصداق این تعادل، تعینی چز راه از پیش رفته 16 - 17 سال گذشته در مسیر تعادل نظام سرمایه داری وجود ندارد. تعادل سرمایه داری یعنی اینکه هر بلائی که بر سر کشور، آرمانهای انقلاب و ارزشهای اسلامی و مردم مسلمان ایران بیاید، نباید تعادل سود نظام سرمایه داری به بخورد.
در این تعادل مورد ادعای حضرات مردود شده در عرصه سیاسی کشور، فقط کسانی به ثبات و تعادل می رسند که دارای سرمایه ی بیشتر بوده و در باندهای ثروت و قدرت برای خویش جایی دست و پا کرده باشند.
اما تعادل مورد نظر اسلام در جامعه که به رهبری ولی فقیه به دنبال تحقق آن هستیم، رعایت تعادل برای رسیدن به ارزشهای اسلامی و آرمانهای انقلاب اسلامی ایران و آمال امام عظیم الشأن جهت زمینه سازی ظهور حضرت ولی عصر می باشد، در تعادل اسلامی همه تعادلها به نفع زمینه سازی ظهور حضرت ولی عصر باید به هم بخورد.
تعادل اسلامی با تعادل نظام سرمایه داری در تعارض کامل است، آنجا که تعادل سرمایه داری به دنبال تعامل با قدرتهای به اصطلاح خودشان برتر جهانی هستند، تعادل اسلامی به دنبال حمایت از ملتهای ستم دیده از جور و ستم این قدرتهای جهانی ست. آنجا که تعادل اسلامی به دنبال کم کردن فاصله طبقاتی و تحقق عدالت در جامعه ست، تعادل سرمایه داری به دنبال ایجاد فاصله طبقاتی و کسب ثروت و قدرت بیشتر ست.
تعادل اسلامی به هیچ وجه با تعادل مورد نظر عده ای  همخوانی نداشته و ندارد، تعادل اسلامی به دنبال تحقق هویت اسلامی و تعادل سرمایه داری به دنبال تحقق شاخصه های مدرن غربی در جامعه ایران است.