مقام عبودیت حضرت زینب

08:57 - 1400/09/19

چکیده: عقیله بنی هاشم، اسوه صبر و استقامت، حضرت زینب کبری (علیها السلام)، عمیقا ارتباط با معدن آرامش را حفظ نموده بود، که توانست در دوران زندگی مشقت بارش، آن همه مصیبت را تحمل نماید. به عنوان نمونه...

مقام عبودیت حضرت زینب

مومن واقعی کسی است که در کوران حوادث، و در شرایط سخت، آن زمانی که جسم و روح انسان آماج تیر بلاها و مصیبت‌ها قرار می‌گیرد، به جای شکایت و اعتراض، ایمان خود را حفظ و ارتباطش را با مبدأ بی زوال هستی مستحکم تر نماید، و همین نکته کلیدی است که آدمی را آرام و تحملش را در مقابل آن گرفتاری‌ها تشدید می‌نماید.
«الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ [رعد/28] آن‌ها كه به خدا ايمان آورده و دل‌هاشان به ياد خدا آرام مى‏‌گيرد، آگاه شويد كه تنها ياد خدا آرام ‏بخش دل‌هاست».
عقیله بنی هاشم، اسوه صبر و استقامت، حضرت زینب کبری (علیها السلام)، عمیقا این ارتباط با معدن آرامش را حفظ نموده بود، که توانست در دوران زندگی مشقت بارش، آن همه مصیبت را تحمل نماید. به عنوان نمونه:
الف: آن بانوی مکّرمه در حساس ترین شب زندگی، شب هجران از امام حسین (علیه السلام)، فرزندان و برادران، شب اسارت و غربت، شب آوارگی، و تنهایی، تهجد و شب زنده داری خویش را ترک ننمود. از فاطمه بنت الحسین (علیهما السلام) نقل شده است که فرمود: «وَ اَمَّا عَمَّتِی زِینَب فَاِنَّهَا لَم تَزَل قَائِمَةٌ فِی تِلکَ اللَّیلَة اَی عَاشِرَة مِنَ المُحَرَّمِ فِی مِحرابِها تَستغیث اِلَی رَبِّهَا ... [1] عمّه ام زینب (سلام الله علیها) در تمام شب عاشورا در محراب خویش ایستاده و به پروردگارش استغاثه می‌نمود».
ب: روز عاشورا امام حسین (علیه السلام) که خود معصوم و واسطه فیض الهی است هنگام وداع با خواهر مصیبت زده‌اش، جمله‌ای را می‌فرماید که حاکی از رسیدن قلّه رفیع بندگی و پرستش آن مخدّره، دارد: « يا اُخْتاه! لا تَنْسِني في نافلةِ اللَّيْل [2] خواهرجان! مرا در نماز شب فراموش مکن».  
ج: امام سجاد (عليه السلام) در باره این جنبه از زندگی خانم حضرت زینب (علیها السلام) می‌فرمودند: «اِنَّ عَمَّتي زَيْنَب کانَتْ تُؤَدّي صَلَواتِها مِنْ قِيام، اَلفَرائِضَ وَ النَّوافِلَ، عِنْدَ مَسيرِنا مِنَ الکُوفَةِ اِلَي الشّامِ، وَ في بَعْضِ المَنازِل تُصَلّي مِنْ جُلُوسٍ... لِشِدَّةِ الجُوعِ وَ الضَّعْفِ مُنْذُ ثَلاثِ لَيالٍ لاَنَّها کانَتْ تَقْسِمُ ما يُصيبُها مِنَ الطَّعامِ عَلَي الاَطْفالِ، لِاَنَّ القَوْمَ کانُوا يَدْفَعُونَ لِکُلِّ واحِدٍ مِنّارغيفاً واحِداً مِنَ الخُبْزِ فِي اليَوْمِ وَ اللَّيلَة [3]
همانا عمه ‏ام زينب همه نمازهای واجب و مستحب خود را در طول مسير ما از کوفه به شام ايستاده می‏ خواند و در بعضی از منزل ‏ها نشسته نماز خواند... و اين هم به جهت گرسنگی و ضعف او بود، زيرا سه شب بود که غذايی را که به او می ‏دادند ميان اطفال تقسيم می‌کرد، چون‌ که آن مردمان (سنگ دل) در هر شبانه روز به ما يک قرص نان بيشتر نمی دادند». 
این‌ها گوشه‌هایی از عبادت و ارتباط حضرت زینب (علیها السلام) با حق‌ تعالی بود که به ما این درس را می‌دهد، که اگر می‌خواهیم در مقابل امواج سهمگین و کوبنده مصیبت‌ها به ساحل آرامش برسیم، بهترین راه، ارتباط و اتصال با مبدأ آرامش می‌باشد.

.......................................
پی‌نوشت:
[1]. بحرانى اصفهانى، عبد الله بن نور الله‏،عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار الأقوال،ج11،ص 954،مؤسسة الإمام المهدى (علیه السلام)،ایران،قم.
[2]. همان.
[3]. همان.

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
3 + 7 =
*****