از مجموع آيات فوق، نشانه هاى متعددى براى منافقان، استفاده مىشود كه در يك جمع بندى مىتوان، آن را در ده نشانه، خلاصه كرد:
1 - دروغگوئى صريح و آشكار (و الله يشهد ان المنافقين لكاذبون ).
2 - استفاده از سوگندهاى دروغين براى گمراه ساختن مردم (اتخذوا ايمانهم جنة ).
3 - عدم درك واقعيات، بر اثر رها كردن آئين حق ، بعد از شناخت آن (لا يفقهون ).
4 - داشتن ظاهرى آراسته و زبانى چرب، على رغم تهى بودن درون و باطن (و اذا رايتهم تعجبك اجسامهم ).
5 - بيهودگى در جامعه و عدم انعطاف در مقابل حق، همچون يك قطعه چوب خشك (كانهم خشب مسندة ).
6 - بدگمانى و ترس و وحشت از هر حادثه و هر چيز به خاطر خائن بودن (يحسبون كل صيحة عليهم ).
7 - حق را به باد سخريه و استهزاء گرفتن (لووا روؤ سهم ).
8 - فسق و گناه (ان الله لا يهدى القوم الفاسقين ).
9 - خود را مالك همه چيز دانستن، و ديگران را محتاج به خود پنداشتن (هم الذين يقولون لا تنفقوا على من عند رسول الله حتى ينفضوا).
10 - خود را عزيز و ديگران را ذليل، تصور كردن (ليخرجن الاعز)
پی نوشت:
تفسير نمونه جلد 24 صفحه165
منبع: سایت ذی طوی
نظرات
like