خلاصه: لا یَسْمَعُونَ حَسیسَ‌ها وَ هُمْ فی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ لا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَکْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ هذا یَوْمُکُمُ الَّذی کُنْتُمْ تُوعَدُون اینان صداى دوزخ را نمىشنوند و در بهشت که هر چه خواهند مهیاست، جاودانهاند. [انبیاء/۱۰۲-۱۰۳] آن وحشت بزرگ غمگین‌شان نکند. و فرشتگان به دیدارشان آیند که این همان روزى است که به شما وعده داده بودند.» این آیه شریفه درشان حضرت زهرا(سلاماللهعلیها) و شیعیان ایشان نازل‌شده است
در قرآن کریم آیات زیادی در شان و منزلت حضرت فاطمه زهرا(سلاماللهعلیها) وارد شده است که نشان از مقام بلند یگانه دخت نبی گرامی اسلام، حضرت فاطمه زهرا(سلاماللهعلیها) دارد که در ذیل به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:
1. عبادت خدا در همه حال
قرآن کریم می‌فرماید: «الَّذینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّار [آل عمران/ ۱۹۱] آنان که خدا را ایستاده و نشسته و به پهلو خفته، یاد مىکنند و در آفرینش آسمان‌ها و زمین مىاندیشند: اى پروردگار ما، این جهان را به بیهوده نیافریدهاى، تو منزهى، ما را از عذاب آتش بازدار.
امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند: «پیامبر اسلام (صلیاللهعلیهوآله) درباره ده موضوع نگران بودند. یکی از آن نگرانی‌ها، نگرانی درباره هجرت حضرت فاطمه (سلاماللهعلیها) از مکه به مدینه بود. حضرت رسول اکرم(صلیاللهعلیهوآله) نگران بودند که آیا حضرت فاطمه زهرا(سلاماللهعلیها) و امیرالمومنین(علیه‌السلام) و همراهان ایشان سالم به مقصد می‌رسند یا نه؟ و خداوند توانا او را آسوده خاطر ساخته و به اموری بشارت داد، که خداوند پیامبرش را در خصوص سلامت آن بانو مطئمن نموده و این آیه شریفه نازل شد و فرمود: «الَّذینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً....» چرا که حضرت فاطمه(سلاماللهعلیها) در مسیر هجرت به مدینه همواره در حال دعا و عبادت و ذکر و تسبیح بوده است.[1] به خاطر همین خداوند کریم به رسول گرامی اطمینان می‌دهد کسانی که دائم در حال ذکر خدا و در حال تسبیح او هستند خداوند خود حافظ آنهاست. و چون حضرت فاطمه(سلاماللهعلیها) هم دائم در حال ذکر و یاد خداوند بوده است، پس وی هم در حفظ و حصار خداوند خواهد بود و لذا پیامبرش را بشارت می‌دهد که غمگین نباشد.
2. خداوند وکیل فاطمه (سلاماللهعلیها)
قرآن کریم می‌فرماید: «رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکیلا [مزمل/ ۹] پروردگار مشرق و مغرب. هیچ خدایى جز او نیست. او را کارساز خویش برگزین» در کتاب مناقب روایت شده است: زمانی که امیرالمومنین(علیه‌السلام) به جنگ می‌رفت، حضرت فاطمه(سلاماللهعلیها) از او می‌خواست که برای تصدی وظایفش در خارج خانه و تأمین نیازمندی‌های فرزندان، وکیلی تعیین نماید که در این خصوص آیه فوق نازل شد.[2] آین آیه در شان حضرت زهرا(سلاماللهعلیها) وارد شد و به فاطمه زهرا(سلاماللهعلیها) سفارش کرد، بهترین وکیلی که انسان می‌تواند داشته باشد وکلات خداوند عالم است که در کارها به او توکل کند.
این آیه و این روایت شریف هم می‌رساند که در سختی‌ها و مشکلات انسان مؤمن بهترین تکیه‌گاه و بهترین وکیلی که می‌تواند داشته باشد خداوندی است که پروردگار شرق و غرب عالم است. چه و کیلی از این بهتر که کسی باشد که تمام عالم تحت سیطره و ید قدرت اوست.
3. لحظه ورود فاطمه به بهشت
قرآن کریم در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: «لا یَسْمَعُونَ حَسیسَ‌ها وَ هُمْ فی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ لا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَکْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ هذا یَوْمُکُمُ الَّذی کُنْتُمْ تُوعَدُون [انبیاء/۱۰۲-۱۰۳] اینان صداى دوزخ را نمىشنوند و در بهشت که هر چه خواهند مهیاست، جاودانهاند، آن وحشت بزرگ غمگین‌شان نکند و فرشتگان به دیدارشان آیند که این همان روزى است که به شما وعده داده بودند». این آیه شریفه هم در شان حضرت زهرا(سلاماللهعلیها) و شیعیان ایشان نازل شده است. به این معنی که حضرت فاطمه زهرا(سلاماللهعلیها) و شیعیان ایشان طبق این آیه از عذاب جهنم دور هستند و بدون سختی وارد بهشت می‌شوند. این معنا در روایتی که ذیل بیان می‌شود به دست می‌آید:
رسول خدا(صلی‌لله‌علیه‌وآله) می‌فرماید: هنگامی‌که روز قیامت فرامی‌رسد منادی از عرش ندا می‌دهد: «ای خلایق چشمان خود را ببندید تا دختر حبیب خدا به قصر خود برود». سپس زهرا(سلاماللهعلیها) در حالی‌که دو چادر سبز بر سرکرده و هفتاد هزار فرشته او را همراهی می‌کنند عبور می‌کند و هنگامی‌که بر در قصر می‌رسد مشاهده می‌کند که پسرش امام حسن ایستاده و امام حسین در حالی‌که سر ندارد خوابیده است. حضرت زهرا(سلام‌الله علیها) به امام حسن(علیه‌السلام) می‌فرماید: این کیست که خوابیده؟ امام حسن می‌گوید: برادرم امام حسین است که به دست امت پدرت کشته و سرش را بریده‌اند. در همین موقع از طرف خدا خطاب می‌رسد: ای دختر حبیب من! من این ظلم و ستمی را که امت پدرت مرتکب شده‌اند از آن جهت به تو نشان دادم تا آن تسلیت را که برای تو ذخیره کرده‌ام نشانت دهم و تسلیت تو این است که امروز به حساب احدی رسیدگی نخواهم کرد، مگر آنکه تو، فرزندت، شیعیانت و آن‌کسانی که شیعه نبوده‌اند، ولی به شما خدمتی کرده‌اند داخل بهشت شوید. پیامبر(صلی‌لله‌علیه‌وآله) ادامه دادند: و در همین موقع آن اشخاص داخل بهشت می‌شوند و این همان معنای کلام خداست که فرمود: «در روز جزع‌وفزع اکبر، هیچ‌چیز آن‌ها را محزون نخواهد کرد» و منظور از «یوم الفزع الاکبر» روز قیامت است و هول و هراسی که در این روز وجود دارد. در آن روز فاطمه، فرزندانش، شیعیانش و دوستدارانش از کسانی هستند که در همان جایی که دوست دارند داخل می‌شوند و اقامت می‌کنند».[3]
_____________
پی‌نوشت
[1]. بحارالانوار، ج، 43، ص 34.
[2]. «أَنَ فَاطِمَةَ تَمَنَّتْ وَکِیلًا عِنْدَ غَزَاةِ عَلِیٍّ ع فَنَزَلَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا» بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۵۹.
[3]. بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۶۳.