چکیده: برای برخی از دخترانی که هنوز ازدواج نکرده اند، تیپ و ظاهر خواستگار، ادبیات گفتاری و بعضاً شکل و مارک لباس و اصلاح موی خواستگار اهمیت خاصی دارد؛ به گونه‌ای که این موارد، نقش تعیین کننده‌ای در انتخابشان دارد. امّا کدام زنی بعد از گذشت چند سال زندگی مشترک، این موراد ظاهری را ملاک می‌داند؟ کدام زن یا مردی بعد از چند سال زندگی به فرض محال، اگر در شرایط قبل باز گردد، دوباره به این نوع ملاک‌ها اهمیت خواهد داد؟
برای برخی از دخترانی که هنوز ازدواج نکرده اند، تیپ و ظاهر خواستگار، ادبیات گفتاری و بعضاً شکل و مارک لباس و اصلاح موی خواستگار اهمیت خاصی دارد؛ به گونه‌ای که این موارد، نقش تعیین کننده‌ای در انتخابشان دارد. امّا کدام زنی بعد از گذشت چند سال زندگی مشترک، این موراد ظاهری را ملاک می‌داند؟ کدام زن یا مردی بعد از چند سال زندگی به فرض محال، اگر در شرایط قبل باز گردد، دوباره به این نوع ملاک‌ها اهمیت خواهد داد؟
متأسفانه بسیاری از افراد هستند که تنها به خاطر یک چهره‌ی زیبا، یک تیپ شیک و جذاب، ازدواج کردند، ولی بسیار زود متوجه اشتباهشان شدند؛ زیرا در زندگی مشترکشان دیدند که همسر زیبایشان، چندان دلربایی بلد نیست یا ظاهر جذاب و شیک پوشی همسرشان، جدی‌ترین دردسر زندگی مشترکشان شده است.
شکی نیست که بهترین ازدواج‌ها، نرمال‌ترین آن‌ها هستند؛ یعنی لازم است هریک از ملاک‌های ازدواج را به اندازه اهمیتش، توجه کرد نه بیشتر از آن. از این رو گر چه زیبایی ظاهری طرف مقابل، یکی از ملاک‌های انتخاب همسر است، ولی نباید فراتر از یک ملاک برای ازدواج تبدیل شود، به طوری‌که دیگر ملاک‌ها را تحت‌الشعاع خود قرار دهد، بلکه هنگام انتخاب همسر می‌بایست هر دو بُعد زیبایی(ظاهری و باطنی) را در انتخاب درنظر گرفت.
در اینجا سؤالی مطرح می‌شود و آن این است؛ چقدر در انتخاب همسر، می‌توان به ظاهر خواستگار اهمیت داد؟ در این باره با پاسخ‌گویی به سؤال یکی از کاربران، به جواب این سؤال نیز اشاره خواهیم کرد؛
سؤال:
خواستگاری دارم که نقاط مثبت زیادی دارد، امّا به نظرم، تیپ و قیافه‌‌اش اصلاً خوب نیست. وقتی در میان جمع، در کنارش قرار می‌گیرم، نمی‌توانم بگویم این آقا، شوهر من است. در انتخابم کمی تردید دارم. به نظرتان نباید به تیپ و قیافه‌ی خواستگارم توجه کنم؟ لطفاً در این باره مرا راهنمایی کنید.
پاسخ:
همانطور که بارها گفته شد؛ یکی از ملاک‌های مهم ازدواج، پسند قلبی و ظاهری طرف مقابل است که از آن به عنوان علاقه حداقلی یاد می‌شود؛ منظور از پسند قلبی این است که شما، پس از بررسی تناسب، شایستگی و پاکی در طرف مقابل، او را برای ازدواج مناسب خود ببینید و قلباً تمایل به ازدواج با او را داشته باشید. این مقدار علاقه، حداقل مقدار لازم برای ازدواج است؛ چون اگر علی رغم دیدن نقاط مثبت در طرف مقابل، این پسند و علاقه حداقلی در شما ایجاد نشود، احتمال دارد که در طول زندگی هم به وجود نیاید و زندگی مشترک منجر به شکست شود.
در این باره روایتی از امام صادق(علیه‌السلام) نقل شده است که ابن ابی یعفور می‌گوید: «به حضرت صادق(علیه‌السلام) عرضه داشتم؛ من برای ازدواج زنی را انتخاب کرده‌ام و پدر و مادرم دیگری را، تکلیف من چیست؟ فرمود: آن را که خودت دوست داری اختیار کن و آن را که پدر و مادر پسندیده‌اند رها کن.»[1] یعنی به علاقه و پسند قلبی از سوی فرد توجه شده است و حضرت بدان در انتخاب همسر اهمیت داده است.
امّا در مورد وضعیت شما، اگر خواستگارتان را از جهات مختلف پسند کرده‌اید و تنها ظاهرشان، محل تردید شماست، در آن صورت باید عرض کنم؛ اگر تیپ و قیافه‌ی خواستگارتان، به گونه‌ای است که از معرفی کردن او به دیگران خجالت زده می‌شوید، قبل از هرگونه تصمیم شتابزده، لازم است بررسی شود که آیا این نظر، صرفاً نظر شما است یا اینکه دیگران نیز با شما هم‌نظر هستند.
لذا اگر بعد از بررسی مشخص شد که این، صرفاً نظر خود شما است و دیگران چنین حساسیتی نسبت به ظاهر خواستگارتان ندارند، این موضوع با قبول کردنش از سوی شما، تدریجاً حل می‌شود؛ امّا اگر احساس می‌کنید دیگران، او را در کنار شما وصله ناجور می‌بینند و ممکن است چیزی بگویند یا کنایه‌ای بزنند، در این صورت هم به خود شما بستگی دارد که طوری برخورد کنید که دیگران جرأت نکنند چیزی بگویند؛ بدین صورت که علی‌رغم اینکه می‌دانید دیگران نظر منفی دارند، وقتی اطرافیان، شما را با هم می‌بیند، شما شوهرتان را با افتخار معرفی کرده و طوری از او تعریف کنید که نقص ظاهریش، مورد توجه واقع نشود و دیگران به خودشان جرأت ندهند که در این مورد، حرف یا کنایه‌ای بزنند. اگر هم یک وقت کسی ناغافل حرفی زد، طوری برخورد کنید که برای بار بعد، حرفش را تکرار نکند.
پس، همه چیز به قبول خود شما بستگی دارد؛ یعنی اگر او را با تمام نقاط قوت و ضعفش بپذیرید و در دلتان جا بگیرد، نقطه ضعف ظاهریش برای شما کم‌رنگ می‌شود و علاقه شما به او سبب می‌شود، طوری رفتار کنید که جلوی برخورد نامناسب دیگران هم گرفته شود.
در ضمن، برای اینکه بفهمید که علاقه‌ای نسبت به خواستگارتان دارید یا نه، پیشنهاد می‌دهم برای مدتی، تحت نظر خانواده‌ها و با حفظ حریم شرعی با خواستگارتان در ارتباط باشید. اگر با گذشت زمان، احساس شما نسبت به ایشان بهتر شد، همین را ادامه دهید تا زمانی که تمایل داشته باشید ایشان همسر شما شود، امّا اگر با گذشت زمان، احساس شما همچنان باقی بود و یا حس بدتری نسبت به ایشان پیدا کردید، در آن صورت اصلاً شما را به چنین ازدواجی توصیه نمی‌کنیم.
پی‌نوشت:
[1]. الکافی، ج5، ص401
لینک مستقیم گفت‌وگو در انجمن: نمی‌توانم بگویم این شوهرم است