عکس شهدا را می‌بینیم و عکس آنها عمل می‌کنیم

شاید برای همه ما این سوال پیش آمده باشد که معمار کبیر انقلاب چنین جمله ای درباره شهدا فرمودند:
«پنجاه سال عبادت کردید، و خدا قبول کند، یک روز هم یکى از این وصیتنامه‌ها را بگیرید و مطالعه کنید و تفکر کنید». [۱] مگر هدف خلق عبادت و عبودیت نیست؟ و یا اینکه بالاترین دغدغه عرفا و عبّاد، عبادت و مناجات با خداوند است؟ پس چرا شخصیتی چون امام خمینی (ره) که خود از عرفا و بزرگان و اندیشمندان جهان است و حرفی را لغو و بدون تفکر نمی زند، باز هم  توصیه به خواندن وصیت نامه شهدا می کند؟
مهمترین نکته بحث محتوای وصیت نامه ها است که برگرفته از افکار و اعتقادات شهیدان می‌باشد.
حال به بیان چند نکته از وصیت شهدا می پردازیم.
یکی از نکاتی که در کلام و وصیت نامه شهدا زیاد به چشم می‌خورد بحث اخلاص  و انجام کار برای رضای خدا است.
شهید بزرگوار، محمد ابراهیم همت، پیش از عملیات خیبر، در جمع نیروهای لشکر 27 محمد رسول‌الله گفت: «برای اینکه خدا لطفش و رحمتش و آمرزشش شامل حال ما شود، باید اخلاص داشته باشیم. برای اینکه ما اخلاص داشته باشیم، سرمایه می خواهد که ما از همه چیزمان بگذریم، و برای اینکه از همه چیزمان بگذریم، باید شبانه‌روز دلمان و وجودمان و همه چیزمان با خدا باشد».[2]
اما چرا اینقدر اخلاص در کلام شهدا تاکید شده است؟
1- اخلاص کلید رهایی از شیطان
شیطان به خداوند گفت: «قالَ فَبِعِزَّتِکَ َلأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعینَ إِلاّ عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصینَ [ص/82 ،83]به عزّت و جلال تو قسم که خلق را تمام گمراه خواهم کرد، مگر خاصّان از بندگانت که برای تو خالص شدند».
«طرز لباس پوشیدن سرلشکر خلبان شهید «بابایی» همواره مورد استهزاء دشمنان انقلاب و مورد ایراد و اعتراض همکاران وی بود. ایشان وقتی لباس شخصی به تن می کرد، به علت سادگی و بی پیرایگی لباس، تشخیص وی از افراد معمولی جامعه مشکل می شد. موی کوتاهش به ناشناخته ماندن او در بین توده ی مردم کمک می کرد. هنگام حضور در جبهه یا بازدید از قرارگاه ها، لباس بسیجی به تن داشت. از علایم خلبانی، نشانهای افسری، درجات امیری و ... هیچ اثری در لباس های وی دیده نمی شد. اما وقتی لباس خلبانی به تن می کرد، ناچار به استفاده از علایم و نشآنهای فرماندهی می شد. به هنگام راه رفتن یا صحبت کردن سرش را پایین می انداخت. انگار که از تمایز و اختلاف درجه ی خود با دیگران ناراحت بود. به محض اینکه شرایط را مناسب می دید، درجه ها و نشان های خود را بر می داشت و در جیبیش پنهان می کرد».[3]
بی جهت نیست که شهدا اصرار به اخلاص داشتند، زیرا می دانستند که قسم شیطان برای پروردگار بسیار جدی است و دشمنی سرسخت در انتظار نیّت های غیر خدایی و دنیایی است.
2- اخلاص شرط قبولی عمل
امام علی (علیه السلام فرمودند): «مَنْ لَمْ یَصْحَبِ الاِخْلاصُ عَمَلَهُ لَمْ یَقْبَلْ [4] کسی که کارش را با اخلاص انجام ندهد، عمل او پذیرفته نمی شود».
وقتی معصوم شرط پذیرفتن عمل را اخلاص می داند، چرا انسان که دارد زحمت انجام اعمال واجب و مستحب را می کشد آن را خالص انجام ندهد؟
«همواره از مصاحبه‏ های مطبوعاتی و دوربین تلویزیونی دوری می کرد و می خواست که از هیاهوها و جنجال‏ها دور بماند و گمنام باشد. در حالی... که یکی از بالاترین سمت‏های جنگ را بر عهده داشت، همیشه اصرار داشت که چرا از من فیلم‌برداری میک نید، بروید از آن بچه‌هایی فیلم بگیرید که دلاورانه می جنگند. یک روز هنگام پاکسازی محور بانه‌ـ سردشت، دوربین فیلم‏برداری یک خبرنگار، به سوی او آمد و شروع کرد به تهیه گزارش. شهید بروجردی نزد وی رفت و در نهایت ادب و احترام از او خواست تا فیلمِ گرفته شده را به او بدهد تا کسی نبیند و در جایی پخش نشود. او همه اعمالش برای خدا بود. برای همین برایش فرقی نمی کرد که به او فرمانده بگویند یا سرباز. هدف او جلب رضایت خدا بود».[5]

--------------------------------
پی نوشت:
[1]. صحیفه نور، امام خمینی، ج 15، ص 32.
[2]. مجموعه سیدی های روایت فتح، فاتح خیبر، فیلم زنده عملیات خیبر.
[3]. تبیان.
[4]. تصنيف غرر الحكم و درر الكلم‏، تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، تاريخ وفات مؤلف: 550 ق‏، محقق / مصحح: درايتى، مصطفى‏، موضوع: گوناگون‏، زبان: عربى‏، تعداد جلد: 1، ناشر: دفتر تبليغات‏، مكان چاپ: ايران؛ قم‏، ص 155.
[5]. تقی متقی، ما آن شقایقیم، تهران، مرکز چاپ سپاه، 1375، چ 1، ص 92.