فاطمه(علیهاالسلام) در اوج هم الگوست

توصیف قله‌های هدایت، کار ساده‌ای نیست؛ مخصوصاً وقتی که بزرگان هم چنین بگویند: «من حقيقتاً، نه به عنوان تعارف، نه به عنوان يك حرفِ هزاران بار تكرار شده، واقعاً قاصرم؛ زبان قاصر است، دل قاصر است، ذهن قاصر است كه بخواهد از اين مقام بلند، تعريف و تجليل كند.»[1]
خب دلیل چنین سخنی چیست؟ «این همه فضیلت، اين‌همه درخشندگى، اين‌همه كبريا و عظمت؛ كه كسى مثل پيغمبر وقتى فاطمه‌ى زهرا بر او وارد می‌شد، "قام الیها"[2] نه فقط بلند می‌شد، بلكه بلند می‌شد و به سمت او می‌رفت. يك وقت يكى وارد اتاق می‌شود، شما به احترامش بلند می‌شويد؛ يك وقت كسى وارد اتاق می شود، شما با اشتياق به طرفش می رويد. اينها مگر شوخى است؟ اين بحثِ پدر-فرزندى نيست؛ پيغمبر خدا اين‌جور از فاطمه‌ى زهرا تجليل می‌کند ... اينها مقامات فاطمه‌ى زهراست ... خب، مگر می‌شود درباره‌ى اين بزرگوار، امثال ما حرف بزنيم؟»[3]
آفت محتمل در در این گونه مواقع این است که بعضی از افراد، دچار اشتباه محاسباتی می‌شوند؛ یعنی پیش خود این گونه فرض می‌کنند که با وجود چنین اختلاف زیادی، امکان پیروی از این شخصیت وجود ندارد اما حقیقت این است که «با همه‌ى اينها، اين بزرگوار الگوست ... ائمه‌ى ما (عليهم‌السّلام) كه بدون ترديد، رتبه و مقامشان از ملك و فرشتگان مقرب خدا بالاتر است، جورى زندگى نكردند... كه از دسترس ما خارج باشند... به فرموده‌ى مرحوم علامه‌ى طباطبائى، مثل آن كسى است كه روى قله‌ى كوه ايستاده است، به مردم مي‌گويد بيایيد اينجا؛ به سمت خود، به سمت قله، به سمت اوج فرا می‌خواند... مي‌گويند بيایيد، بيایيد. راه همين است؛ ما بايد دنبال ائمه راه بيفتيم؛ زندگى آنها الگوى ماست. بله، " الا و انکم لا تقدرون علی ذلک"[4] ما مثل آنها نمی‌توانيم حركت كنيم ... ما طاقت اين را نداريم؛ اما می‌توانيم آن راهى را كه آنها رفتند، مسير زندگى‌مان قرار بدهيم؛ اين را جهت قرار بدهيم، در اين جهت حركت كنيم.»[5]

پی‌نوشت:
[1] امام خامنه‌ای، ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۱
[2] فضایل الخمسه، ج۳، ص۱۲۷
[3] امام خامنه‌ای، ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۱
[4] نهج البلاغه، نامه ۴۵
[5] امام خامنه‌ای، ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۱