جنگ؛ همین الان - دشمن مشغول حمله است!

انقلاب اسلامی که به پیروزی رسید، رعشه بر اندام دشمنان کوچک و بزرگ افتاد. به دست‌وپا زدن افتادند که چه باید بکنند؟ مثل همه‌ی زورگویان و قلدران تاریخ، اولین گزینه‌ای که به ذهنشان رسید و آن را عملی هم کردند برخورد نظامی و به راه‌انداختن جنگ سخت بود. هشت سال، تمام امکانات انسانی و ابزاریِ مملکت ما را مشغول و معطوف جنگ کردند. خسارات فراوانی به ما تحمیل و گل‌های معطری از بوستان ملت ایران را پرپر کردند؛ ولی به نتیجه‌ی دلخواه نرسیدند. آن‌ها از اساس با اصل نظام جمهوری اسلامی مشکل داشتند و نمی‌توانستند رشد روزافزون آن را تحمل کنند.
جنگ نظامیِ هشت‌ساله تمام شد اما دسیسه‌های دشمن، به پایان نرسید. این بار فکر کردند که باید جنگی دیگر به راه اندازند که البته از نوع و جنس دیگری بود و «جنگ نرم» نام داشت. از همان ابتدای شکل‌گیریِ چنین فکر خطرناکی -یعنی بیش از بیست سال پیش- رهبر و سکاندار بصیر انقلاب نسبت به وقوع آن هشدار داد و همه -مخصوصا مسئولین- را برای مقابله با آن فراخواندند. البته بگذریم که مثل خیلی از فرمایشات ایشان با همراهیِ کامل و درستی از سوی نهادهای ذی‌ربط مواجه نشد؛ چون اساساً سطح فکر و افق دید بعضی‌ها توان درک چنین موضوعاتی را ندارد!
اما به هرحال، این جنگ آغاز و روز‌به‌روز بر گستره‌ی آن افزوده شد. «رسوخ فرهنگ منحط غربی در ذهن و فکر جوانان ایرانی»، خلاصه‌ترین جمله‌ی ممکن -از دید نگارنده- برای تعریف هدف این جنگ نرم است. هدفی که برای تحققش ابزارهای متنوع و متعددی بکار گرفته شده و امروزه با نسخه‌های مدرنی از آنها روبرور هستیم. شبکه‌های متعدد ماهواره‌ای، شبکه‌های فراوان اجتماعی و پایگاه‌های بی‌شمار اینترنتی از جمله‌ی این ابزارها هستند که این روزها تا عمق منازل مردم هم نفوذ کرده‌اند.
بروز رفتارهای هنجارشکن در مراکز عمومی جامعه، نتیجه‌ی مسموم‌شدن در همین جنگ فراگیر است و حوادث تلخی مثل بروز طلاق‌های متعدد و تجاوز به عنف -هرچند هنوز آمارش نسبت به کشورهای غربی بسیار پایین است- میوه‌ی تلخ درخت تهاجم فرهنگی است. نهادهای رسمی و غیر رسمی در امر فرهنگ جامعه، اگر واقعا درصدد خدمت به امنیت اخلاقی و روانی مردم هستند از همین الان باید دست بکار شوند چون فردا واقعا دیر است.
باور کنیم یا نکنیم «جنگ نرم همین الان برقرار است، طرف مقابل مشغول حمله است!»[1]

پی‌نوشت:
[1] امام خامنه‌ای، ۱۳۹۵/۰۲/۰۱