مانع شدن خواهر بزرگتر از ازدواج

یکی از فرهنگ‌های نه چندان موجّهی که در کشور ما کم یا زیاد دیده می‌شود و با آن مواجه می‌باشیم، این است که اگر در خانواده‌ای، فرزند بزرگتر به هر دلیل ازدواج نکرده باشد، فرزند کوچکتر حقّ ازدواج را ندارد و می‌بایست صبر کند تا فرزند بزرگتر ازدواج نماید و بعد نوبت به فرزند بعدی برسد! این رفتار نه تنها دلیل عاقلانه‌ای ندارد؛ بلکه نوعی ظلم به فرزندان کوچکتر نیز محسوب شده و ممکن است او را به سمت معصیت سوق دهد و در کنار اشک و نفرینی که خواهد داشت، اسباب قهر الهی را نیز برای آن خانواده و فرزند بزرگتر فراهم آورد.
در کنار مطلب فوق، رفتار فرزند کوچکتر را نیز نباید مورد غفلت قرار داد. او باید توجه داشته باشد که هرچند در این باره ممکن است در حق او ظلم شده باشد؛ ولی او نمی‌بایست با رفتاری نسنجیده کار را برای خود سخت‌تر کند؛ بلکه باید با رفتاری مدیریت شده، خانواده را با خود همراه سازد.
در انجمن رهروان ولایت مطلبی در این باب درج شده که توجه به آن خالی از لطف نیست.

سـوال: سلام. من برای ازدواج با مشکل عظیمی به نام خواهر بزرگتر مواجه بودم که در نهایت با جنگ و دعوا حقم را گرفتم و به پدر و مادرم فهماندم که من می‌خواهم زندگی تشکیل بدهم! اما هنوز اجازه‌ی آمدن خواستگار را نداده‌اند! اما به هر حال همه چیز تمام شده است و ما جواب مثبت رو داده‌ایم. من فقط از یک چیزی ترس دارم و آن اینکه خواهرم چقدر می‌خواهد اذیت کند؟! در تمامی مراسمات فتنه می‌اندازد! از آن روز ما با هم قهر هستیم. من مانده‌ام که نهایتا چه کاری می‌خواهد انجام دهد؟! به من کمک کنید؛ چگونه از زیر این فشار بیرون بی‌آیم؟!!!

پـاسـخ: عرض سلام و احترام؛
چنانکه بارها گفته شده است، وجود برادر یا خواهر بزرگتر دلیلی نخواهد بود که بر اساس آن حکم نمائیم، فرزند کوچکتر حق ازدواج را ندارد و اگر چنین رفتاری صورت بگیرد، یقینا ظلمی خواهد بود در حق فرزند کوچکتر، که پسندیده نمی‌باشد.
البته از انصاف نیز نباید گذشت و باید قبول کرد که ممکن است، ازدواج فرزند کوچکتر، ناخواسته لطمه‌ی شدید روحی را برای فرزند بزرگتر به وجود آورد؛ که یقینا این مسأله، هر انسان بی‌غرضی را ناراحت خواهد کرد.
بعد از آوردن این مقدمه به سوال کننده محترم عرض می‌کنیم که الحمدلله توافق نسبی خوبی در خانواده‌تان، نسبت به ازدواج شما حاصل شده است و شما باید مواظب باشید که با تندروی و جدل، کاری انجام ندهید که خانواده، از نظر خود برگشته و باز هم با شما مخالفت نمایند!
فرمودید: "در نهایت با جنگ و دعوا حقم را گرفتم و به پدر و مادرم فهماندم که من می‌خواهم زندگی تشکیل بدهم!"
خواهش می‌کنم دقت داشته باشید هدف، صرفا ازدواج نیست! بلکه هدف می‌بایست، ازدواج توأم با خوشبختی و برکت باشد!
اگر خدائی ناکرده شما، با توهین، شکستن دل و آه و ناله، به ازدواج دست پیدا نمائید، از کجا معلوم که این ازدواج سرانجام خوبی پیدا کند و بعد از گذشت اندک زمانی، به بدترین اتفاق عمر شما تبدیل نگردد؟!
لذا درکنار اینکه در رسیدن به حق طبیعی و شرعی خودتان، می‌بایست جدّی باشید، از شما درخواست دارم که از دایره احترام و ادب، نسبت به والدین و خواهر بزرگترتان مطلقا خارج نشوید!
اما در مورد واکنش‌های خواهرتان باید پرسید آیا شما مطمئن هستید که واقعا به وظیفه‌ی خود درست عمل نموده‌اید؟!
آیا تا به امروز با خواهرتان، به دور از دعوا، صحبت و گفتگو کرده‌اید؟
آیا صورت و دست ایشان را بوسیده‌اید و به ایشان گفته‌اید که: "می‌دانم، برای تو سخت است؛ اما خواهش می‌کنم اجازه دهی تا من هم ازدواج کنم"؛ و با اشک چشم و محترمانه، رضایت او را به دست آورده‌اید؟!
خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِي أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَينَكَ وَبَينَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِي حَمِيمٌ[سوره فصلت آیه 34] هرگز نيکي و بدي يکسان نيست؛ بدي را با نيکي دفع کن، ناگاه خواهي ديد همان فردی که ميان تو و او دشمني بود، گوئي تبدیل به دوستي گرم و صميمي برای تو شده است!»[1]
پس از شما خواهش می‌شود با مدیریت صحیح، بر وخامت اوضاع اضافه نفرمائید و با متانت، خانواده را با خود همراه سازید.

امیدوارم خوشبخت شوید.
------------------------------------------------
پی‌نوشت:
1. بر اساس این آیه شریفه، اگر شما حقیقتا خوب و متواضعانه با خواهرتان برخورد نمائید؛ حتی اگر او دلی از سنگ داشته باشد، مطمئن باشید که درنهایت با شما همراه خواهد شد.

همین مطلب را می‌توانید در انجمن مشاهده بفرمائید: http://btid.org/node/89934