چکیده: مقام معظم رهبری: «یقیناً روز مبعث عظیم ترین و مهمترین همه‌ی روزهای سال است؛ چون نعمت بعثت و برانگیختن پیامبر اعظم برای بشریت از همه‌ی نعمت های الهی در طول تاریخ بزرگ تر است».
«ملت ها در خواب عمیقی فرو خفته بودند. فتنه و فساد جهان را فرا گرفته و اعمال زشت رواج یافته بود. آتش جنگ به همه جا زبانه می کشید و دنیا، بی نور و پر از مکر و فریب گشته بود. برگ های درخت زندگی به زردی گراییده و از میوه آن خبری نبود. آب حیات فرو خشکیده و نشانه های هدایت کهنه و ویران شده بود.
پرچم های هلاکت و گمراهی آشکار و دنیا با قیافه زشتی به مردم می نگریست، و با چهره ای عبوس و غم آلود با اهل دنیا روبرو می گشت. میوه درخت دنیا در جاهلیت فتنه، و خوراکش مردار بود، در درونش وحشت و اضطراب، و بر بیرون شمشیرهای ستم حکومت داشت».[1]
این شرایط و اوضاع جوامع قبل از بعثت نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) است که امیر المومنین (علیه السلام) آن را توصیف فرمودند.
در دوران طولانی ای که بشریت از حضور انبیای الهی محروم بود (دوران فترت). از ظهور حضرت عیسی حدود ششصد سال می گذشت. صدها سال بود که بشر در میان خود سفیر الهی ندیده بود. لذا نتیجه همانی شد که حضرت امیر (علیه السلام) بیان کردند.
حال در چنین دورانی خداوند بزرگترین منت را بر بشریت نهاد و حضرت ختمی مرتبت را به پیامبری مبعوث فرمود:
«لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ [آل عمران/164] خداوند بر مؤ منان منت نهاد (نعمت بزرگي بخشيد) هنگامي كه در ميان آنها، پيامبري از جنس خودشان برانگيخت؛ كه آيات او را بر آنها بخواند، و كتاب و حكمت به آنها بياموزد؛ اگر چه پيش از آن، در گمراهي آشكار بودند».
مرحوم امام خمینی از عظمت مبعث اینگونه یاد می کنند و می فرمایند:
«روز بعثت رسول اکرم در سرتاسر دهر؛ «مِنَ الازَلِ الَی الابَد»، روزی شریف تر از آن نیست؛ برای اینکه حادثه ای بزرگ تر از این حادثه اتفاق نیفتاده.
حوادث بسیار بزرگ در دنیا اتفاق افتاده است؛ بعثت انبیای بزرگ، انبیای اولو العزم و بسیاری از حوادث بسیار بزرگ، لکن حادثه ای بزرگ تر از بعثت رسول اکرم نشده است و تصور هم ندارد که بشود؛ زیرا که، بزرگ تر از رسول اکرم در عالمِ وجود نیست غیر از ذات مقدس حق تعالی و حادثه ای بزرگ تر از بعثت او هم نیست؛
بعثتی که بعثت «رسول ختمی» است و بزرگترین شخصیت های عالم امکان و بزرگترین قوانین الهی. و این حادثه در یک همچو روزی اتفاق افتاده است و این روز را بزرگ کرده است و شریف. و همچو روزی ما دیگر در ازل و ابد نداریم و نخواهیم داشت».[2]
با بعثت نبی اکرم (صلی الله علیه آله) باب گمراهی بسته و دروازه ی هدایت گشوده شد و مسیر توحید هموار گشت. نعمتی عظیم که بزرگ تر از آن در عالم خارج فرض ندارد. ره آورد بعثت که در راس آن توحید است نه فقط برای مسلمانان بلکه برای تمام بشر در طول تاریخ است.
رهبر معظم انقلاب که مبعث را عظیم ترین و مهمترین همه‌ی روزهای سال می دانند در این باره می فرمایند:
«روز مبعث، بی‌شک بزرگترین روز تاریخ بشر است؛ زیرا هم آن کسی که طرف خطاب خداوند قرار گرفت و مأموریت بر دوش او گذاشته شد یعنی وجود مکرم نبی بزرگوار اسلام (صلی‌الله علیه و آله) بزرگترین انسان تاریخ و عظیم ترین پدیده‌ی عالم وجود و مظهر اسم اعظم ذات اقدس الهی است؛
یا به تعبیری خود اسم اعظم الهی وجود مبارک اوست و هم از این جهت که آن مأموریتی که بر دوش این انسان بزرگ گذاشته شد -یعنی هدایت مردم به سوی نور، برداشتن بارهای سنگین از روی دوش بشر و تمهید یک دنیای مناسب وجود انسان و بقیه ی وظایف لایتناهی بعثت انبیا، وظیفه ی بسیار بزرگی بود. یعنی هم مخاطب بزرگترین است؛ هم وظیفه بزرگترین است. پس، این روز بزرگترین و عزیزترین روز تاریخ است.
اگر کسی بخواهد محتوای بعثت را در چارچوب آنچه که با عقول ناقص خودمان برداشت می کنیم، محصور کند، یقینا به مبعث و حقیقت بعثت و حقیقت این رسالت ظلم شده است. نمی شود محتوای بعثت پیامبر را به حدود فهم و دید ناقص ما محدود کرد؛
ولی اگر بخواهیم در یک جمله، بعثت و محدوده ی بعثت را -اگرچه لایتناهی است- تعریف اجمالی بکنیم، باید عرض کنیم که بعثت متعلق به انسان و برای انسان است؛ انسان هم لایتناهی است و ابعاد عظیمی دارد و محدود در جسم و در ماده و در زندگی چند روزه ی دنیا نیست؛ فقط محدود در معنویات هم نیست؛ محدود در یک قطعه‌ی مشخصی از تاریخ هم نیست.
انسان، همیشه و در همه حال انسان است و ابعاد وجودی او، ابعاد لایتناهی و ناشناخته ای است. هنوز هم انسان موجودی ناشناخته است. بعثت، برای این انسان و برای سرنوشت این انسان و برای هدایت این انسان است».[3]
- - - - - - - - - -
پی نوشت:
[1]. نهج البلاغه سید رضی، خطبه 89.
[2]. صحیفه امام، ج 12، ص419.
[3]. بیانات معظم له در دیدار کارگزاران نظام به مناسبت عید مبعث 1377/08/26.