چکیده: رفتارها و برخوردهایی که از جانبازان انقلاب و هشت سال دفاع مقدس مشاهده می‌کنیم و الگوگرفتن این بزرگواران از شخصیت ابالفضل العباس در بصیرت داشتن و وفای به آرمانهای خود و انقلاب اسلامی ایران باید به قشر جانبازان عزیز تبرک گفت.
یکی از کلیپ‌هایی که در بسیاری از گروهای مختلف فضای مجازی نشر داده شد و شاید تاییدهای یا همان لایک‌های بسیاری را به خودش اختصاص داد ماجرای جانبازی بود که در ایام فاطمیه در میان سخنرانی استاد پناهیان اتفاق افتاد. آن جانباز گرانقدر با قطع سخنان آقای پناهیان گفتند:
«از شما خواهش دارم به رهبر انقلاب بگویید اینقدر حرف از رفتن نزنند ما طاقت نداریم... از دیشب تا الان به قلبم فشار آمده».
همچنین در دیداری که مقام معظم رهبری با جانبازان در تاریخ 30/6/ 94 داشتند یکی از جانبازان به ایشان می‌گوید: «اگر شما حکم جهاد دهید با از این جانبازان در صف اول برا دفاع هستند...».
اینها نمونه ای از خروارها عشق، علاقه، و ایمان قلبی و جوارحی به ولی و امام خود در عصر غیبت امام معصوم (علیه السلام) می‌باشد.
انسان وقتی این نگاه‌های زیبا را از جانیازان گرامی مشاهده می‌کند ناخودآگاه دلها به سمت بزرگ جانباز عرصه‌ی بصیرت و وفا یعنی ابالفضل العباس می‌رود، این دو خصیصه در ایشان به نیکی به جانبازان عزیز ما به ارث رسیده است که از لابلای این سخنانشان هم بصیرت را در نگاه جانباز ابتدایی که بدان اشاره شد معلوم و مشخص است و هم وفا و ایستادگی برای آرمانها و هدف بزرگی که برای خود ترسیم کردند.
اما بصیرت و وفا دو یادگار ابالفضل العباس که در زیارت نامه ها و ادعیه منتسب به ایشان که از ائمه برای عموی بزرگوارشان به ما رسیده و همچنین از عملکرد ایشان در صحرای کربلا قابل مشاهده است.
بصیرت:
بصیرت ابالفضل العباس در صحرای کربلا را می توان در روز تاسوعا، وقتی که فرصتی پیدا شد که او خود را از این بلا نجات دهد؛ یعنی وقتی آمدند به ایشان پیشنهاد تسلیم و امان‌نامه کردند و گفتند ما تو را امان می‌دهیم؛ چنان بر خورد جوانمردانه‌ای کرد که دشمن را پشیمان نمود.
گفت: من از حسین جدا شوم؟! وای بر شما! اف بر شما و امان‌نامه‌ی شما!. [1] این نشان دهنده‌ی این است که تا آخرین لحظه و حتی در بدترین لحظات امام و پیشوای خود را رها نمی‌کنم، و تا آخرین قطره‌ی خون خود را فدای ایشان می‌نمایم.
نمونه‌ی دیگرِ بصیرت ابالفضل العباس را می توان در جایی دید که ایشان به سه نفر از برادرانش، جعفر، عبدالله، عثمان، که همه از یک مادر یعنی ام‌البنین بودند، دستور داد که قبل از او به میدان بروند و مجاهدت کنند تا نکند با شهادت او برادران دیگرش از حمایت امام و پشوای خود با وسوسه‌های شیطانی دست بکشند و امام خود را تنها بگذارند،لذا ابتدا برادرانش را فرستاد بعد خودش فدای امامش شد.
برهمین اساس امام صادق (علیه السلام) در زیارتنامه‌ای برای عموی بزرگوارشان [2] چند خصوصیت را بیان می‌فرمایند که از آن جمله «تصدیق و تسلیم» می باشد.
دومین خصوصیت ایشان وفاداری این بزرگوار می‌باشد.
وفاداری ابالفضل العباس را می‌توان در رفتن به شریعه فرات و آب نخوردن ایشان بخاطر اینکه امام و پیشوای او هنوز تشنه است، دانست. [3]
این صفت ابالفضل العباس در حالی است که خود را فدایی و وفادار به امام خود می‌داند حتی در جایی که هیچ وظیفه‌ی شرعی نسبت به این عمل موجود نمی‌باشد، و می‌توانست آب بخورد ولی تعصب ممدوح این بزرگوار و وفاداریش اجازه‌ی این کار را به ایشان نداد. لذا امام صادق (علیه السلام) نیز در زیارت نامه ایشان از صفت وفاداری ابالفضل العباس نام می‌برند.
در نتیجه ابتداءً باید این مناسبتی که برای نام‌گذاری روز میلاد ابالفضل العباس برای روز جانباز می‌باشد را به فال نیک گرفت و همچنین با رفتارها و برخوردهایی که از جانبازان انقلاب و هشت سال دفاع مقدس مشاهده می‌کنیم و الگوگرفتن این بزرگواران از شخصیت ابالفضل العباس در بصیرت داشتن و وفای به آرمانهای خود باید به قشرجانبازان عزیز تبرک گفت.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی نوشت:
[1]. ابن طاووس، على بن موسى، اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى، ص 88، جهان - تهران، چاپ: اول، 1348ش.
[2]. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، ص256، دار المرتضوية - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش.
[3]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بيروت)، ج45، ص41، دار إحياء التراث العربي - بيروت، چاپ: دوم، 1403 ق.