تاثیر علاقه اولیه در انتخاب همسر

ما عواطف مختلفی را در طول زندگی روزانه تجربه می کنیم و اظهار می نمایم، حالت عاطفی ما در هر لحظه بر ادراک، شناخت، انگیزش، تصمیم گیری و قضاوتهای بین فردی موثر است[1] از این رو توجه و اهمیت دادن به بعد عواطف و علاقمندی در مرحله انتخاب همسر آینده یک امر لازم می باشد، و می تواند موجب  تداوم و پایداری زندگی  باشد.
وقتی در مرحله خواستگاری معلوم شد که طرفین هیچ علاقه ای به همدیگر ندارند و یا علاقه یک طرفه است، در این شرایط تصمیم به ازدواج برای این زوج فکر منطقی نیست، و تحمیل و اصرار از جانب دیگران مبنی بر ایجاد علاقه بعدی و حل شدن مشکل، رفتار صحیحی نیست.
در این راستا نامه ای از انجمن بدست ما رسیده که در اینجا بیان می کنیم:
سلام/ بنده پسری 24 ساله هستم که تحصیلات ام کارشناسی ارشد و دوسال هم سرباز هستم، یک سال هست که با دختری آشنا شده ام برای ازدواج. رابطه سالم و بدون هیچ گونه مشکل بوده و خانواده من در جریانند. به دلیل شرایط هردوتا، تصمیم داشتیم سه سال دیگر عقد کنیم و کاملا به ایشان متعهدم و به ایشان ایمان دارم و ایشان هم همین طورند. امسال کنکور ارشد دارند. بعد از یکسال گفتند احساس خاصی نسبت به من ندارند و برایش فقط مثل یک دوست معمولی بودم نه فردی به عنوان همسر آینده، تلاش کردند که این احساس و محبت و علاقه  ایجاد بشود و عاشق بشوند اما نشده است. به طور مثال گفتند حرف هایم به دلش نمی نشیند، با من احساس راحتی نمی کنند، گفتند نسبت به من سرد هستند، در واقع به دلشان ننشستم. قبلا کادو به هم دادیم و همواره ابراز احساسات کردیم و بارها پرسیدم چه احساسی دارید اما بیان نمی کردند. به گفته خودشان خیلی تلاش کردند این علاقه برایشان ایجاد بشود، اما نشده است. دختر درون گرایی هستند و از طرفی دوستش دارم. (فرد دیگری هم در زندگیشون نیست) چه کار کنم؟ لطفا راهنمایی کنید.
پاسخ:
قبل از توضیح لازم است اشاره کنیم که روابطی که بدون مشخص شدن علاقه و خالی از عقد شرعی باشد، مصلحت و جایز نیست، و در همان ابتدا باید طرفین نسبت به این موضوع حساس باشند، حال در چنین شرایطی که برای شما پیش آمده بهتر است بدانید که در تصمیم گیری های ازدواج وجود علاقه و محبت در کنار سایر ملاکهای دیگر یک امر مهم و ضروری است، در چنین شرایطی که این دختر خانم تمایلی به شما ندارد، باید ریشه آن کشف شود، اگر به هر عنوانی حسی ایجاد نشد، هر گونه تصمیم و اقدام به ازدواج مطلوب نیست و ادامه زندگی با ایشان مطلوب نخواهد بود.
بهترین راهکار در این است که ایشان به شخص مشاور مراجعه کنند تا موضوع به طور کامل بررسی و تحلیل شود، چه بسا اخلاق یا قیافه شما برای ایشان جذاب نیست، و یا موارد دیگری در ذهن او ست که موجب انصراف و تردید در انتخاب شما شده، پس بهتر است قبل از تامل نخست به شخص مشاور مراجعه کنید و از او بخواهید به شما کمک کنند.
بعد از آن می توان تصمیم منطقی گرفت و الا محبت و علاقه یک طرفه برای زندگی خوشایند نخواهد بود و سرانجام موفقی را نخواهد داشت. این یک اصل مسلم است که ازدواج  با پشتوانه مهر و محبت دو طرفه، موجب می شود که زندگی از تدوام کافی برخوردار باشد.
توجه داشته باشید نیاز مرد به محبت همسر، نیاز ویژه ای است و معنای این سخن، آن است که هر گاه مردی مورد محبت دیگران (جز همسرش) قرار گیرد، محبت آن هرگز جای محبت همسر را پر نمی کند، در حالی که اگر همسر مرد به او محبت کند، بی مهری دیگران چندان بر او گران نمی آید، و چه بسا همین روند (محبت دیگران) باعث ایجاد مشکلات جدی در ادامه زندگی فردی شود.[2]
این بحث را در انجمن دنبال کنید: تاثیر علاقه اولیه در انتخاب همسر
پی نوشت:
[1]. جمعی از مؤلفان، روانشناسی اجتماعی، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه،1390، چاپ چهارم، ص239
[2]. طباطبائی، سید محمد رضا، چهل درس زندگی برای زنان و شوهران، ص23