نامه ی آرامش بخش

08:03 - 1391/12/07
می‌دانم که آیت الله بهجت اصلاً بر مبنایی که دیگران ممکن است بنویسند و حرف بزنند، نمی نویسند وصحبت نمی کنند.
ماجرای نامه ی آیت الله بهجت

آن چه در طول سالهای طولانی غیبت کبری، باعث شده تا شیعه٬ پایدار بماند و راه را از بیراهه تشخیص دهد؛ وجود عالمان راستین و پاک طینت است که مانند مشعل های پرفروغی، در تاریکی ها نورافشانی می کنند.
این دسته از علما که پیامبر اعظم (صلی الله علیه وآله) از آنان به عنوان وارثان خود یاد فرموده است (بحار الانوار، ج 1، ص 164) در حقیقت مانند پناهگاهی هستند که شیعیان در فراز و نشیب زندگی به آن پناه می برند و با فقدان هر یک از این علما٬ شیعیان در واقع٬ پناهگاهی را از دست می دهند که به فرموده ی آن روایت٬ هیچ چیز جای آنرا پر نمیکند.(اصول كافى جلد1-ص46)

از جمله ی آن علمای ربانی و فقهای آسمانی٬ مرحوم آیت الله العظمی بهجت (رحمه الله) بود که ارادتمندان ایشان هنوز هم غم فراقش را باور نمی کنند و از حیرت کوچ او خارج نشده اند.

در این نوشتار، مناسب دیدم تا اشاره ای کنم به رابطه ی آن بزرگ مرد با رهبر معظم انقلاب. شاید این مطلب گویا٬ پاسخی باشد به بسیاری از شبهه ها و احتمالاً غرض ورزی هایی که گاهی موجب مسمومیت فکری عده ای از مردم خوب ما می شود. به رسم امانتداری باید متذکر شوم که منبع این مطلب٬ هفته نامه ۹دی و از زبان حجه الاسلام دکتر آقاتهرانی می باشد:

"چگونگی رابطه مقام معظم رهبری با آیت الله بهجت را باید از آیت الله مصباح بشنویم، چون ایشان رابط بین آیت الله بهجت و حضرت آقا بودند. البته امام (ره) خودشان به حضرت آیت الله خامنه ای فرموده‌ بودند كه از آقای بهجت استفاده كنید. مقام معظم رهبری هم { در همان زمان حیات امام راحل} نامه‌ای می نویسند و می‌دهند به حاج آقای مصباح كه این را شما لطف کنید و بدهید به‌ آقای بهجت.
ظاهراً حضرت آقا در نامه هایی که می نوشتند تقاضای دستورالعمل داشتند که آیت الله بهجت هم در مواقعی، خودشان پاسخ را می نوشتند و در مواقعی هم به آیت الله مصباح می فرمودند که این موارد را بنویسید و به ایشان تحویل بدهید.

یک بار رهبر انقلاب برای آقای بهجت می نویسند که من این موارد را می دانم و انشاءالله عامل خواهم بود ولی توقعم بیش از این است که آقای بهجت ‌در پاسخ نوشته بودند اینها را عمل کنید، در فرصتی كه پیش بیاید دیگر شما برای من نامه ننویسید، من خودم برای شما نامه می‌نویسم. تا این که امام از دنیا رفتند، یادم است ما مشهد بودیم که حاج آقای مصباح برای بیعت با آقا آمده بودند تهران و از آنجا هم آمدند مشهد. ما خدمت آقای مصباح رسیدیم و از اوضاع پرسیدیم. حاج آقا فرمودند كه برای بیعت رفته بودم خدمت مقام معظم رهبری٬ ولی خدا را شکر، دست خالی نرفتم چون آیت الله بهجت یک نامه چهار صفحه ای برای حضرت آقا که تازه رهبر شده بودند، نوشتند که شروع نامه هم این بود بنده انتصاب حضرتعالی را به مقام ولایت و رهبری تبریك عرض می‌كنم.

بعد از رؤیت نامه، مقام معظم رهبری به آیت الله مصباح فرموده بودند که تا حالا خیلی از مردم و مسئولین با من بیعت كردند ولی هیچ كدام دلم را آرام نكرد كه من در این جایگاه باید باشم یا نه! مگر این نامه که خیالم را راحت کرد. چون می‌دانم که آیت الله بهجت اصلاً بر مبنایی که دیگران ممکن است بنویسند و حرف بزنند، نمی نویسند وصحبت نمی کنند."

 

نظرات

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
1 + 7 =
*****