کمک به نیازمندان پلی به سوی بهشت

کمک کردن به دیگران، مخصوصاً به فقیران جامعه یک کار اخلاقی و انسانی است. دین اسلام این موضوع را مورد تأکید قرار داده، و نقش ایمان به آخرت و سرای جاوید را در این امر پررنگ دیده است. به عبارت بهتر: هر چه اعتقاد به معاد و حساب و کتاب قیامت بیشتر باشد؛ کمک به خلق هم خالص تر و صادقانه تر می شود. بعضی ها از این شعار خوب، سوءاستفاده نموده و کمک به خلق الله را دستاویز خود قرار داده اند، و غافل از اینند که کمک به خلق باید برای رضای خدا و ایمان به روز قیامت (نه برای خودنمایی و کسب شهرت) و همراه با اعمال صالح باشد.

ای کاش می شد...
ای کاش کسانی که کمک به خلق الله را شعار خود قرار داده اند، همانگونه هم آیات قرآن در مورد خمس و زکات را (که کمک به فقیران جامعه را واجب کرده است) و توجه به روز قیامت را مورد توجه قرار دهند، ولی می بینیم غالب افرادی که کمک به خلق را دستمایه خود قرار داده اند؛ کمتر به این نکته، و موضوع آخرت گرایی تأکید دارند.
خدا در قرآن می فرماید: «الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ؛[لقمان/4]همانها که نماز را برپا مى‏ دارند و زكات مى‏ دهند و به آخرت يقين دارند».
پیام آیه شریفه این است: کسانی که ایمان حقیقی به قیامت دارند نسبت به کمک کردن به نیازمندان بی تفاوت نبوده و می دانند اگر بی تفاوت باشند؛ فردای قیامت مؤاخذه خواهند شد.
 واضح است که کمکهای ما آدمیان به هم، بیشتر جنبه تعاون و همکاری دارد (که این هم در جای خودش عالیست) و در غالب موارد اگر کمک ما به دیگران انتظارات ما را برآورده نکند؛ کمک کردن یا قطع می شود یا کمک ما با منت گذاری و  ... همراه می شود، اینها همه بخاطر اینست که انسان اعتقاد محکمی به معاد ندارد.

کمک به خلق، برای روز تنهایی
بدون شک کسی که به سرای آخرت ایمان دارد، می داند که از مالی که خدا به او داده باید برای سرای آخرت ذخیره اندوزد. «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا بَيْعٌ فيهِ وَ لا خُلَّةٌ؛[بقره/254]اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، پيش از آنكه آن روز فرا رسد، كه نه در آن خريد و فروشى باشد و نه دوستى ، از آنچه به شما روزی داده ایم انفاق کنید».
همه می دانیم و باید در این نکته تأمل کنیم که روزی را در پیش داریم که انسان از والدین و زن و بچه اش فرار نموده و در فکر اعمال خود است و تنهای تنهاست. قرآن در این باره می فرماید: چون بانگ قيامت برآيد؛[عبس/33] روزى كه آدمى از برادرش مى‏ گريزد؛[عبس/34] و از مادرش و پدرش؛[عبس/35] و از زنش و فرزندانش؛[عبس/36] هر كس را در آن روز كارى است كه به خود مشغولش دارد. [عبس/37] در آن روز، دستگیری نمودن خالص از دیگران و مخصوصاً نیازمندان، و دیگر کارهای نیک است که به داد انسان می رسد.

تاثیرایمان به خدا و روز قیامت در انفاق کردن
بی شک کسی که متوجه آخرت است، تمام اعمال و رفتارش هم باید سمت و سوی خدایی داشته باشد وگرنه آن توجه حقیقی نبوده و در مثال ما (کمک به خلق) برای کسب شهرت و توجه دیگران و امثالهم، انفاق می کند. «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‏ كَالَّذي يُنْفِقُ مالَهُ رِئاءَ النَّاسِ وَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ؛[بقره/264]اى اهل ايمان، صدقات خود را به سبب منّت و آزار تباه نسازيد مانند آن كه مال خود را از روى ريا (براى جلب توجه ديگران) انفاق كند و ايمان به خدا و روز قيامت ندارد». اگر فردی اینگونه باشد و عملش را برای غیر خدا (جلب توجه دیگران) انجام داده باشد؛ طبق فرمایش پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) روز قیامت به او می گویند: برو اجر کارت را از کسی که بخاطرش  کارت را انجام دادی بگیر. [1]
بنابراین همه کسانی که کمک به خلق را در اولویت برنامه های خود دارند (آنها که کمک به خلق می کنند نه مدعیان) باید بدانند که: کارشان از روی ریا نباشد و با اعتقاد به ذخیره شدن این انفاقات برای روز سخت قیامت، به این کارهای خدا پسندانه مبادرت ورزند.

سخن آخر
کمک به خلق باید از روی اعتقاد بخدا، و روز قیامت باشد، روزی که هر کسی گرفتار کار خویش است و تنها اعمالی مورد قبول است که از روی ایمان و اعتقاد(نه ریا)  باشد. امید است همه کارهای ما مخصوصاً کمک به خلق الله و نیاز  مندان با اعتقاد بخدا و ذخیره شدن برای روز قیامت ـــ که حاکی از ایمان به آن روز است ــ باشد

پی نوشتها
[1].  مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل،  ج‏1 ص107.