گوساله‌ی سامری و جنس‌های قاچاق

قوم بنی‌اسراییل از شرّ فرعون نجات پیدا کرده بود و به سلامت از رود نیل عبور کرد. حضرت موسی(علیه‌السلام) -که برای تشکیل حکومت و اداره‌ی جامعه، نیاز به قانون الهی داشت- به کوه طور رفته بود تا طبق وعده‌ی پروردگار، «تورات» را دریافت کند. او برادرش هارون (علیه‌السلام) را به عنوان جانشین خود در میان بنی‌اسراییل تعیین کرد تا در همین مدت کوتاه هم این جماعت، بدون سرپرست نباشند اما غیبت چهل روزه‌ی حضرت موسی (علیه‌السلام) کافی بود تا فتنه‌ای عظیم و گمراه‌کننده در میان قوم ایشان پدید بیاید. شخصی به نام «موسی بن ظفر» که بعدا به نام «سامری» معروف شد -تحت‌تاثیر القائات نفسانی- در نقش عامل فتنه ظاهر شد و مردم را گمراه کرد. طبق شواهد تاریخی، او با مقدار زیادی از طلا، گوساله‌ای ساخت که با ترفندی شیطانی، صدایی از آن بلند می‌شد که برای مردم جاهل بنی‌اسراییل، گمراه‌کننده شد و آن را خدای خود پنداشتند!
طلاهای فراونی که درساخت گوساله‌ی سامری بکار رفته بود آن را به جسمی پرقیمت و پر زرق و برق تبدیل کرده بود که نقش مضاعفی داشت برای آن مردم دنیاپرست تا راه هدایت را فراموش کنند. اما برای مقابله با این فتنه‌ی بزرگ و بیدارکردن مردم گمراه، حضرت موسی (علیه‌السلام) گوساله را سوزاند، آن را خُرد و تکه‌تکه کرد و ذرات آن را به دریا ریخت.[1]
حالا آیا واقعا راهی نبود تا آن همه طلا را از بین نبرند؟ آیا به این کار، اسراف گفته نمی‌شود؟ پاسخ این است که «گاهى براى يك هدف عالى و مهم‌تر مانند كوبيدن فكر بت‌پرستى، لازم مى‌شود كه با بتى اين چنين معامله شود؛ مبادا ماده‌ی فساد در ميان مردم بماند، و باز هم براى بعضى وسوسه انگيز باشد.
بعبارت روشن‌تر اگر موسى (عليه‌السلام) طلاهایى كه در ساختن گوساله به كار رفته بود، باقى مى‌گذارد، و يا فى‌المثل در ميان مردم تقسيم مى‌كرد، باز ممكن بود روزى افراد جاهل و نادان به نظر قداست به آن نگاه كنند و خاطره‌ی گوساله‌پرستى از نو در آنها زنده شود، در اينجا مى‌بايست اين ماده‌ی گران‌قيمت را فداى حفظ اعتقاد مردم نمود و راهى جز اين نبود، و به اين ترتيب موسى با روش فوق‌العاده قاطعى كه هم نسبت به سامرى و هم نسبت به گوساله‌اش در پيش گرفت توانست غائله‌ی گوساله‌پرستى را برچيند و آثار روانى آن را از مغزها جاروب كند... او با برخورد قاطعى كه با گوساله‌پرستان داشت چنان در مغزهاى بنى‌اسرائيل نفوذ كرد كه هرگز در آينده به دنبال چنين خطوط انحرافى نروند.»[2]
حکایت اجناس قاچاقی که در جامعه‌ی ما -متاسفانه- به وفور یافت می‌شود حکایت همان گوساله‌ی سامری است که نوک پیکان تخریبش، متوجه‌ی اقتصاد داخلی و تولید ملی ماست. اینکه گفته می‌شود جنس قاچاق را باید آتش زد تا ضربه‌ای به اقتصاد ملی نزند نباید عده‌ای را وارد این شبهه کند که "حالا چرا آتش؟! لااقل از این همه جنس، استفاده کنیم."
پاسخ این سوال، همان پاسخی است که در موضوع آتش‌زدن گوساله‌ی سامری داده شد؛ یعنی نابودکردن موانع برای هدف‌های بالاتر.
خاصیت جنس قاچاق این است که با قیمت کمتری به دست مشتری می‌رسد و به همین علت هم، اجناس رسمی داخلی، توان رقابت با آن را ندارند. نتیجه‌اش همین می‌شود که امروز در کشورمان شاهد هستیم: شرکت‌های ورشکست‌شده مثل شرکت قدیمی «ارج» و کارگرانی که شغل و درآمد خود را از دست داده‌اند.[3]
البته قیمت پایین جنس قاچاق هم دلیل مخصوص به خود را دارد که اگر مردم آن را بدانند حتما به سراغش نخواهند رفت. اجناس قاچاق، غالبا با کیفیت بسیار پایین عرضه می‌شوند و استانداردهای لازم را ندارند و به همین دلیل، ممکن است مردم را با آسیب‌های جدی در سلامتشان مواجه کنند. این نوشتار جایی برای شرح مفصل جزییات اجناس قاچاق نیست اما بد نیست اگر مثلا اشاره‌ای به پوشاک قاچاق داشته باشیم که در تولید آنها از ارزان‌ترین الیاف و مواد اولیه استفاده می‌شود تا قیمت تمام‌شده‌اش پایین باشد؛ در این میان، دیگر مهم نیست که آیا آن مواد ارزان‌قیمت برای پوست و تن مشتری ضرری دارد یا نه؟ و یا مواد آرایشی قاچاق که غالبا از سلول‌های جنین سقط‌ شده، برای تولید آن استفاده می‌شود![4]
ای کاش مسئولان کشور با درک دغدغه‌های رهبر عزیز انقلاب به اهمیت موضوع مقابله با قاچاق پی ببرند و این سخنان را -یک بار برای همیشه- جدی بگیرند:
«[در موضوع‌] قاچاق، بنده به مسئولین گفته‌ام که آقاجان! وقتی شما آن باند قاچاقچی را پیدا می‌کنید و آن جنس کلان قاچاق را که چند هزار تُن وزن آن است، وارد کشور می‌کنید، این جنس را جلوی چشم همه آتش بزنید؛ ضربه بزنید به قاچاقچی، به جنس دارای مشابه داخلی. خب معلوم است وقتی‌که جنس خارجی وارد شد -چه از مبادی ورودی قانونی مثل گمرک و امثال اینها، چه از مبادی قاچاق که متأسّفانه خیلی هم زیاد است- تولید داخلی می‌خوابد. وقتی تولید داخلی خوابید، همین وضعی پیش می‌آید که امروز هست: جوان ما بیکار می‌شود، اشتغال ما کم می‌شود، رکود بر کشور حاکم می‌شود، وضع زندگی و معیشت مردم دشوار می‌شود.»[5]

پی‌نوشت:
[1] «قَالَ فَٱذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِى ٱلْحَيَوٰةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَ وَ إِنَّ لَكَ مَوْعِدًۭا لَّن تُخْلَفَهُۥ وَٱنظُرْ إِلَىٰٓ إِلَٰهِكَ ٱلَّذِى ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًۭا لَّنُحَرِّقَنَّهُۥ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُۥ فِى ٱلْيَمِّ نَسْفًا» (طه/97). ترجمه: "[موسی به سامری] گفت:«پس برو كه بهره تو در زندگى اين باشد كه [به هر كه نزديك تو آمد] بگويى: [به من‌] دست مزنيد و تو را موعدى خواهد بود كه هرگز از آن تخلف نخواهى كرد، و [اينك‌] به آن خدايى كه پيوسته ملازمش بودى بنگر، آن را قطعاً مى‌سوزانيم و خاكسترش مى‌كنيم [و] در دريا فرو مى‌پاشيم.»"
[2] تفسیر نمونه، ذیل آیه 97 سوره‌ی طه
[3] "ارج" رسماً تعطیل شد [خبرگزاری تسنیم، کدخبر 1100950]
[4] سقط جنین در خدمت صنعت لوازم آرایشی
http://www.lifenews.com/2010/05/20/state-5108
[5] بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اقشار مختلف مردم؛ ۱۳۹۵/۰۵/۱۱