رابطه با آمریکا به کدام کشور فایده رساند که به ایران برساند؟

فقط نگاهی اجمالی به حال و روز کشورهایی که باب مذاکره با آمریکا را باز کردند و هم‌پیمان او شدند می‌تواند ما را از سرنوشت چنین اقدامی آگاه کند. اگر واقعاً استدلال‌های عقلی و تجربه‌های متعدد تاریخی نمی‌تواند مانع هوس عده‌ای برای مذاکره با آمریکا در زمینه‌های مختلف شود، دست‌کم نگاهی به سرنوشت کشورهایی که در همین مسیر، قدم برداشتند می‌تواند به فهم عده‌ای در این موضوع، کمک کند.
مثلا مصر کشوری است که سالیان طولانی در خدمت آمریکا و همسو با سیاست‌های او بوده است اما هیچ‌گاه به سطح یک کشور مطلوب و پیشرفته نرسید. امروز تعداد فراوانی از مردم مصر -بدلیل نداری و فقر مطلق- در قبرستان‌های این کشور، سکونت دارند و با حداقل امکانات، روزگار می‌گذرانند.[۱] مثال دیگر، کشور پاکستان است که او هم از متحدان دیرینه‌ی آمریکا به شمار می‌آید و در موارد متعددی به همراهی و هم‌کلامی با آمریکا پرداخته است؛ اما با این وجود، آمارها از وجود بیش از شصت و پنج میلیون فقیر مطلق در این کشور حکایت دارند که برای زنده‌ماندن دست و پا می‌زنند.[۲] در لیبی، دیکتاتوری به نام قذافی با آمریکا رابطه‌ای خوب و دوستانه داشت. او حتی برای اثبات حسن نیت خود، تجهیزات هسته‌ای کشورش را بار کشتی کرد و به سوی آمریکا فرستاد تا بلکه مورد عنایت خاص او قرار بگیرد اما همه دیدند که چه بلایی سرِ خود قذافی آمد و چه ناامنی و فلاکتی گریبان‌گیر مردم این کشور شد!
مثال کشور عراق شاید برای مردم ما خیلی ملموس‌تر باشد؛ چون بسیاری از ایرانیان برای زیارت عتبات عالیات به این کشور، سفر و از نزدیک، وضع زندگی مردم را مشاهده کرده‌اند. وضع اسفناک بهداشت عمومی، فقدان یا ضعف زیرساخت‌های ضروری مثل برق، فقر مطلق بخش زیادی از مردم و فقدان شاخص مهمی به نام امنیت -همه و همه- حاصل سال‌ها همکاری و همراهی با آمریکاست؛ چه آن زمان که صدام ملعون، نوکری آمریکا را می‌کرد و چه آن زمانی که عراق زیر اشغال مستقیم آمریکا درآمد.
باید توجه داشت که اساساً مستکبران هیچ برنامه‌ای برای منفعت‌رسانی به دیگران ندارند و به چیزی جز استعمار و استثمار فکر نمی‌کنند. علاوه بر این، ممکن نیست که دشمن کینه‌توزی به نام آمریکا، در جهت نفع ملت ایران گام بردارد و در تعامل با جمهوری‌اسلامی، نیت خوب و صادقانه‌ای داشته باشد. بنابراین اصرار برخی مسئولان دولت یازدهم برای مذاکره با آمریکا در زمینه‌های گوناگون، مطلبی از پیش شکست‌خورده است که هیچ سودی برای ما نخواهد داشت؛ بلکه ضررهای بی‌شمار و غیرقابل جبرانی را به همراه خواهد داشت. پس «اگر ما امروز راه را برای مذاکره با آمریکایی‌ها و وسوسه‌های آنها در بخش‌های مختلف، باز کنیم، نه فقط زمینه‌ساز نفوذ آشکار و پنهان آنها شده‌ایم بلکه پیشرفت مورد نظر کشور هیچ‌گاه محقق نخواهد شد و عقب‌ماندگی قطعی خواهد بود.»[۳]

پی‌نوشت:
[۱] دستاورد سال‌ها هم‌پیمانی با آمریکا برای مردم مصر
[۲] دستاورد سال‌ها هم‌پیمانی با آمریکا برای مردم پاکستان
[۳] رهبر انقلاب، ۲۸ شهریور ۱۳۹۵