- اگر دوست داریم روابطه دختر و پسر آزاد باشد باید این مطلب را برای همه جایز بدانیم. حال اگر یکی از همین پسرها که قبلا غیرت خود را کنار گذاشته و با نامحرم ارتباط برقرار کرده، با شما ازدواج کند، به دلیل آن که با این رفتار خود به تنوع طلبی عادت کرده، نمی تواند در زندگی مشترک تنها به شما اکتفا کند و با خانم دیگری ابراز احساسات و عواطف نداشته باشد
سوال: روابط دختر و پسر چه اشکالی دارد؟
پاسخ: توجه داشته باشید که اگر خداوند کاری را واجب کرده، برای آن بوده که آن کار نفع بسیار زیادی برای ما دارد و جهت رسیدن ما به کمالات اخلاقی لازم و ضروری است و متقابلا وقتی کاری را حرام کرده، بدین جهت بوده که انجام آن کار ضررهای بسیار بزرگی را برای ما در پی خواهد داشت.
همان گونه که نسخه ی پزشک برای بیمار، ابراز لطف در حق بیمار است، و همان گونه که تکالیف معلم در مورد دانش آموز، جهت ترقی بیشتر او می باشد؛ دستورهای الهی هم لطف و رحمت اوست، تا بتوانیم با عمل کردن به آن ها از انحراف و سرگردانی نجات پیدا کرده و در مسیر رشد و تعالی قدم بگذاریم.
یکی از اختلاف هایی که در اصل خلقت زن و مرد وجود دارد، در رابطه با میزان برخورداری آن ها از احساسات و عواطف است. خانم ها بیش از آقایان از این نعمت خدادای برخوردار هستند. این ویژگی به حسب وظایف خاصی است که به عهده ی زن نهاده شده است. یکی از کاربردهای این ویژگی عاطفی زن، آن است که بتواند به همسر خود ابراز عشق و علاقه کرده و فضای خانواده را سرشار از محبت و صمیمیت نماید. این ویژگی عاطفی موجب می شود تا مرد مجذوب همسر خود شود و فضای خانواده را با هیچ فضای دیگری مقایسه نکند و آن جا را تنها پناه گاه خود در برابر مشکلات زندگی ببیند.
مطلب بعد این است که هر چیزی در جایگاه خود مفید و قابل استفاده است؛ روی همین اساس اگر از جایگاه خود خارج شود، ممکن است موجب ضرر و آسیب هم باشد. به عنوان مثال بنزین وقتی که در باک ماشین است مفید و قابل کارساز است اما وقتی که به جای باک ماشین آن را روی ماشین ریختیم، ممکن است موجب حریق و از بین رفتن خود ماشین باشد. عشق و علاقه ای که یک خانم نسبت به جنس مخالف دارد، تنها در بستر ازدواج مفید خواهد بود، اما اگر دختر خانمی بخواهد این عشق و علاقه را به نامحرم ابراز نماید، ضرر و زیان جبران ناپذیری به روحیات زنانه ی خود و زندگی زناشویی آینده ی خویش وارد کرده است. او با این کار سرمایه ی عفّت و حیای خود را لکه دار می کند، سرمایه ای که یکی از ارکان تحکیم بنیان خانواده و عامل تثبت محبّت خانم به همسر خویش است.
اگر دوست داریم روابطه دختر و پسر آزاد باشد باید این مطلب را برای همه جایز بدانیم. حال اگر یکی از همین پسرها که قبلا غیرت خود را کنار گذاشته و با نامحرم ارتباط برقرار کرده، با شما ازدواج کند، به دلیل آن که با این رفتار خود به تنوع طلبی عادت کرده، نمی تواند در زندگی مشترک تنها به شما اکتفا کند و با خانم دیگری ابراز احساسات و عواطف نداشته باشد. در مشاوره ها به دفعات با گلایه ی خانم های متأهلی مواجه می شویم که از ارتباط همسر خود با خانم های دیگر شکایت می کنند. در گفتگوها با این نوع خانم ها معمولا به این نتیجه می رسیم که عمده ی این آقایان در دروان مجردی هم با نامحرم ارتباط داشته و با آن ها طرح دوستی می ریختند!
این چند مورد تنها گوشه ای از زیان های ارتباط با جنس مخالف است.
جایگزین شدن فضای خانمان برانداز سوء ظنّ با فضای اعتماد و محبت! افتادن در دام فسادهای اخلاقی و رفتاری، افتادن در دام افراد شیاد و از خدا بی خبر، به خطر افتادن آبرو و حیثیت جوان، سستی و یا فروپاشی بنیان خانواده، افتادن در دام عشق های مجازی و بر هم خوردن آرامش و راحتی، از جمله زیان های این نوع روابط است.
حال خود قضاوت کنید! اگر در جامعه ای دختر و پسر با خویشتن داری و تقوی، حریم خویشتن را حفظ کنند و تنها راه پاسخ گویی به این گونه نیازهای عاطفی را بستر ازدواج بدانند، بهتر از این نیست که با بی صبری، خود را در دام گناه و معصیت بیندازند و عمری را در آتش ندانم کاری خود بسوزند؟!
خداوند در قرآن کریم می فرماید:«قُل لِّلْمُۆْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَ لِکَ أَزْکَی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌبِمَا یَصْنَعُونَ وَ قُل لِّلْمُۆْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا» «به مۆمنان بگو چشم های خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گیرند و عفاف خود را حفظ کنند! این برای آنان پاکیزه تر است. خداوند از آنچه انجام می دهند آگاه است؛ و به زنان با ایمان بگو چشم های خود را (از نگاه هوس آلود) فروگیرند و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را، جز آن مقدار که نمایان است، آشکار ننمایند.»(نور، 30-31) در این آیه به صراحت دستور داده شده است که زن و مرد نامحرم به یکدیگر نگاه نکنند و از نگاه های هوس آلود پرهیز نمایند
حضرت علی ـ علیه السلام ـ می‌فرماید: نِعمَ صارف الشهوات غضّ الابصار؛ «چشم پوشی از نگاه، بهترین عامل بازداری از شهوت است.»[1]
هم چنین، خداوند در قرآن خطاب به زنان پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ می فرماید: «فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا»«به گونه ای هوس انگیز سخن نگویید تا بیمار دلی در شما طمع نکند، و به گونه ای شایسته و معمولی سخن بگویید.»(احزاب، 32)
پی‌نوشت‌ها
1-محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، (مکتبه الاعلام الاسلامی، 1371)، ج 1، ص 72
منبع: تبیان و هم اندیشی دینی