آیا من و شمای مسلمان که دغدغه مسائل فرهنگی داریم، تا حالا شده است که از یک حرکت خوب و برگزار کننده یک مجلس معنوی در سطح شهرمان، تقدیر کنیم و دسته گلی برای کسی که یک سنت دینی را احیا می‌کند بخریم!؟
کنسرت تمام شد و عده‌ای در حال دادن دسته گل به برگزار کنندگان بودند، با یکی از کسانی که دسته گل می‌داد همراه شدم و از او پرسیدم: این آقای خواننده و نوازنده از اقوام شما بود؟
گفت: خیر
گفتم: رایگان وارد مجلس شدید؟
گفت: خیر؛ چرا همچین فکری کردید؟
گفتم: دسته گلی که خریده بودید برایم جالب بود؛ این آقا آشنای شما نبوده و شما بابت ورودتون بلیط هم داشتید و وظیفه‌ای با توجه به بلیطی که تهیه کردید نداشتید، خواننده و نوازنده هم که شما را نمی‌شناختند، پس چرا هزینه کرده و دسته گل به این زیبایی خریدید؟
گفت: آدم باید از کار خوب تقدیر کنه. درسته بابت ورود پول دادم ولی من با این گل بهش امید می‌دم تا با پشتکار بیشتری کار کنه.
گفتم: هم پول می دید و هم دسته گل، تا امید پیدا کنه برای برگزاری مراسمی که اگر گناه نداشته باشه بعیده ثوابی داشته باشه؟!
(البته خوب بود می‌گفتم بهتر نیست بجای نشستن و یک‌ساعت آهنگ گوش دادن، پول بلیط را خرج زندگی یک فقیر می‌کردید تا هم اون از زندگی لذت ببره و هم شما از کار خیرتون)
به هر حال ازش تشکر کردم و رفتم ولی یک سوال برای من باقی ماند.
آن شخص (صرفنظر از اینکه آن مجلس، چگونه مجلسی بود) کار خوبی کرد و باید گفت کار فوق العاده ای کرد. ولی من و شمای مسلمان که دغدغه مسائل فرهنگی داریم، تابحال شده است که از یک کار خوب این‌چنین تقدیر کنیم و دسته گلی برای کسی که یک سنت دینی را احیا می‌کند بخریم!؟
آیا شده است به مدیر مدرسه فرزندمان زنگ بزنیم و از او بابت برگزاری نماز جماعت در مدرسه و آموزش صحیح نماز تشکر کنیم؟
آیا شده است از امام جمعه شهرمان، بابت بیان مطالب روز و بیان کردن مطالب موثق و تحلیل‌های دقیق تشکر کنیم؟
آیا شده است از مدیر اداره‌ای، بابت نصب روایات اخلاقی در تابلوی اعلانات و اجرای فعالیت‌های فرهنگی تشکر کنیم؟
آیا شده است از برگزار کننده یک دعای باشکوه و یا ایجاد کننده یک سنت زیبا در سطح شهر و یا از یک روحانی مطلع بخاطر پاسخگویی قوی خود در برابر شبهات دشمن و... تشکر کنیم؟
آیا شده است از معلم فرزندمان از اینکه روز گذشته به فرزندم آموزش محرم و نامحرم و... داده و یا قرآن خواندن را به او آموخته با خرید یک شاخه گل تشکر کنیم؟
آیا ما نمی‌توانیم با یک تقدیر ساده و یک شاخه گل به یکدیگر امید بدهیم در انجام کار خیر؟
آیا ما شیعه امام حسینی نیستیم که وقتی معلم به فرزندش فقط «الحمد الله رب العالمین [حمد/2] ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است» را یاد می دهد، معلم را فرا می‌خواند و هزار دینار و هزار حله به او هدیه می‌دهد؟ و وقتی حضرت(علیه‌السلام) به خاطر پاداش زیاد مورد پرسش قرار گرفتند، در جواب فرمودند: هدیه من برابر با تعلیم «الحمدلله رب العالمین» است، در حالی که آن معلم توقع چنین انعامی را هرگز نداشت. [1]
آری، این رفتار امام ماست، رفتار همان امامی که در روز شهادتش به سر و سینه می‌زنیم و به بزرگی از او یاد می‌کنیم.
بیاییم ما هم با تمسک به رفتار این امام عزیز شیعه‌ای حسینی شویم و نسبت به فعالیت‌های فرهنگی و زیبای دینی اطرافمان با تشویق کردن مناسب و بجا، بی تفاوت نباشیم.
بنظر شما دوست عزیز، ما از چه کسانی و در قبال چه رفتارهای فرهنگی و ارزشی دیگری می‌توانیم تشکر کنیم؟
___________________________________
پی‌نوشت:
[1]. حلیة الابرار، سید هاشم بحرانی، ج 1، ص 582.
نظرات
حق با شماست
ممنونم از مطلبی که با موضوعی به روز نوشتید...