صحبت پسر و دختر چه اشکالی دارد!؟

سوال: چرا صحبت و بیرون رفتن با پسرها مشکل دارد؟ ما که گناهی انجام نمی‌دهیم؟

پاسخ: حرف زدن با نامحرم به مقداري که ضرورت باشد و مفسده نداشته باشد و با قصد لذت هم نباشد، اشکال ندارد ،ولي با قصد لذت حرام است.[1] اما صحبت دختر و پسر جوان بدون ضرورت خالی از اشکال نیست، از نظر شرع مقدس اسلام، هر گونه ارتباط بین دختر و پسر، قبل از ازدواج، اعم از ارتباط مستقیم و غیر مستقیم، حتی در حد گفت و شنودهای عاشقانه اگر با قصد لذت باشد یا خوف فتنه و ترس افتادن به گناه در آن ارتباط وجود داشته باشد، جایز نبوده و اشکال دارد. اما اینکه گفتگو تلفنی باشد یا حضوری باز در حکم مسئله تفاوتی ایجاد نمی‌کند. چنانچه این ممنوعیت در پرسش و پاسخ زیر به وضوح دیده می‌شود. سوال: «آیا در گفتگوی زن و مرد نامحرم، فرقی بین گفت و گوی مستقیم و از راه دور هست؟ همۀ مراجع: خیر، هیچ تفاوتی در حکم نمی‌کند و در هر دو مورد، اگر با قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشکال دارد.[2]
جاذبه بين دو جنس مخالف (دختر و پسر) بسيار فراوان است؛ مخصوصا در سنين جوانى، كه اين جاذبه و حساسيت در اوج خود مى‏ باشد، در نتيجه هر چند جوان بخواهد رعايت مسايل شرعى و عرفى را در دوستى با جنس مخالف بنمايد، اما تمايلات نفسى و وسوسه‌‏هاى شيطانى قوي‏تر از آنند كه انسان گرفتار خطرهاى بزرگ نشود. به همين جهت عقل اقتضا مى‏‌كند انسان خود را در معرض خطرى كه بسيارى از خوش باوران را گرفتار كرده قرار ندهد. روشن است كه هر فرد خود بهتر مى‏تواند تشخيص دهد كه كجا از مرز فراتر رفته است. «بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ؛ آدمى بر نفس خود آگاه و بيناست.» (قيامت ، آيه 14).
رابطه دختر و پسر اگر به معناي داشتن ارتباط عاطفي و دوستانه باشد كه از صحبت كردن يكديگر شاد شوند و لذت ببرند، قطعا يكي از محرمات است اما اگر به صورت يك ارتباط عادي باشد، مانند اينكه در يك موضوع علمي يا شغلي با يكديگر گفتگو كنند، در صورتي كه خطر تبديل شدن به رابطه دوستانه، در آن وجود نداشته باشد، اشكال ندارد (هر چند بهتر است رابطه در اين حد هم صورت نپذيرد) اما اگر در اين رابطه علمي، خطر تبديل شدن به رابطه دوستانه وجود داشته باشد، به جهت اينكه مقدمه معصيت مي‌شود، اشكال دارد. لذات اگرچه نفس صحبت معمولی در تلفن شايد اشكال نداشته باشد، ولي چون زمينه مبتلا شدن به معصيت را فراهم مي‌سازد، بايد از آن پرهيز كنيد.
ممكن است بين دختر و پسري در ابتدای امر رابطه معمولی و به دور از گناه وجود داشته باشد ولي اولا: ثابت نگهداشتن اين حالت با توجه به شرائط جواني مشكل است و ثانيا: گاهي چنين حالتي به صورت نهفته و ناخودآگاه در انسان وجود دارد و حتي خود را به صورت يك رابطه عاطفي و معنوي نشان مي‌دهد، در حالي كه مسأله غير از اين است. اينكه در احكام شرعي مي‌فرمايند در غير ضرورت صحبت بین دو نامحرم جایز نیست، به اين دليل است كه چه بسا همين هم صحبت شدن‌ها، غرايز جنسي افراد را تحريك كند و يك الفت و محبت شهواني بين دختر و پسر ايجاد گردد و نقطه آغازي براي غوطه ور شدن در انحراف و فساد شود.

پي‌نوشت‌ها:
1.آيت الله مکارم، استفتائات جديد، ج2،سؤال 1387.
2-امام، استفتاءات، ج 3، (نظر) س 52؛ بهجت، توضیح المسائل، م 1936؛ مکارم، استفتاءات، ج 1، س 819؛ تبریزی، استفتاءات، 1622؛ صافی، جامع الاحکام، ج 2، ص 1673، نوری، استفتاءات، ج 2، س 656؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، 1718؛ خامنه ای، اجوبة الاستفتاءات، س 1145؛ العروة الوثقی، ج 2، النکاح م 3؛ سیستانی، sistani.org  (اینترنت)، س 20 و 19؛ دفتر: وحید.