پاسخی به معترضین حجاب اجباری

بسیاری از جوانان این سؤال را مطرح می کنند که چرا باید حجاب درایران و در نظام اسلامی اجباری و الزامی باشد ؟ چرا باید جلوی آزادی فردی یک شخص را گرفت و به او اجازه انتخاب پوشش را نداد؟

در پاسخ به این مطلب خوب است بدانیم بر خلاف تصور خیلی از جوانان، اسلام مؤسس و ابداع کننده حجاب نبوده، بلکه حجاب همیشه مورد تأکید همه ادیان الهی بوده و از احکام شرعی قطعی آنها بوده است؛ برای مثال به چند نمونه از آنها اشاره میشود:

ویل دورانت مورخ مشهور می نویسد : اگر زنی به نقص قانون یهود می پرداخت، مثلاً بی آنکه سر را پوشانده باشد به میان مردم می رفت، یا با هر سنخی از مردان درددل می کرد یا صدایش آنقدر بلند بودکه چون در خانه اش تکلم می کرد، همسایگانش می شنیدند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهر، زن را طلاق دهد[1]

در مورد نهی از آرایش در برابر نامحرم نیز در تورات، کتاب اشعیای نبی آمده : خداوند می گوید از این جهت که دختران صهیون از خلخال، پیشانی بند، هلال، گوشواره، دستبند و زنجیر و عطردان و انگشتر و حلقه بینی در برابر مردان استفاده می کنند، عذاب بر قوم صهیون نازل خواهد شد[2].

در تورات از چادر و برقع و روبنده ای که زنان با آن سر و صورت و اندام خویش را می پوشانند، به طور صریح نام برده شده است، که نشانگر کیفیت پوشش زنان یهود در آن عصر است. برای نمونه در کتاب روت می خوانیم:
بوعز گفت: زنهار کسی بفهمد که این زن به خرمن آمده است و گفت چادری که به تو است بیاور و بگیر. پس آنرا بگرفت و او شش کیل جو پیموده بر وی گذارده و به شهر رفت[3].

در مسیحیت نیز همانند دین یهود، حجاب زنان امری واجب به شمار می آمده و مسیحیت نه تنها احکام شریعت یهود در مورد پوشش زنان را تغییر نداده و آن را استمرار بخشیده،( چرا که عیسی (علیه السلام) فرموده: فکر نکنید که من آمده ام تا تورات و نوشته های پیامبران را منسوخ کنم، بلکه آمده ام تا آنها را به تحقق برسانم[4]؛ بلکه در مواردی قدم را فراتر نهاده و با تأکید بیشتر وجوب حجاب را مطرح ساخته است. زیرا در شریعت یهود تشکیل خانواده و ازدواج امری مقدس محسوب می شده اما از دیدگاه مسیحیت، تجرّد مقدس شمرده می شده است. لذا مسیحیت باید برای از بین بردن هر گونه تحریک و تهییج، زنان را به صورت شدیدتری به رعایت کامل پوشش و دوری از هرگونه آرایش و تزیین فرا می خواند[5].

لذا اصل مسأله حجاب و پوشش از اصول مسلّم همه ادیان قبل از اسلام بوده و همواره به عنوان یک ارزش قلمداد میشده است.

علاوه بر اینکه حتی در غرب، که امروزه فرهنگ برهنگی را در جوامع اسلامی ترویج می کنند تا حدود 100 سال قبل، زنان حجابی معقول و پوشیده داشته اند، حتی فیلم های هالیوودی که در صدد به تصویر کشیدن آن برهه از زمان هستند نیز، آن ها را پوشیده نشان می دهند.

ثانیا: مسأله پوشش، از امور فردی و شخصی نیست که مقابله با پوشش ناهنجار و ساختار شکنانه آن، دخالت در امور شخصی کسی باشد، بلکه حجاب و پوشش زنان در جامعه، برآیند اجتماعی و جمعی به دنبال دارد. پوشش افسارگسیخته و ناهنجار ، یک جامعه را از حیث اخلاقی، روانی و رفتاری تحت الشعاع قرار می دهد ، پیوند خانوادگی افراد را متزلزل میکند، انتظارات مردان را از همسران خود بالا می برد ، امنیت زنان را در جامعه به مخاطره می اندازد، باعث تجاوز به حریم افراد و در نتیجه افزایش میزان جنایت در جامعه می شود، بازدهی و ثمر بخشی فعالیت های نهادهای مختلف را کاهش می دهد؛ به خاطر همین مسأله در بعضی کشورها از جمله آمریکا تعداد مدارس تک جنسیتی رو به افزایش است.

با توجه با این تبعات بهت آورِ بد پوششی و بی حجابی، آیا اگر جمهوری اسلامی، که رسالت اصلیش حفظ اسلامیت نظام و پیاده کردن شریعت نبوی هست ، نظام و چارچوب عقلایی و مطلوب، برای نوع پوشش در جامعه تدوین کند و از کیان خانه و خانواده دفاع کند، به افراد توهین کرده است و مانع آزادی آنان شده است ؟

نباید مانع از تجاوز به حریم زن و لگد مال کردن شخصیت او شود؟ آیا مسئول سلامت روانی جامعه و بهینه سازی آن نیست؟

لذا عقل حکم می کند با توجه به این تبعات غیرقابل انکار بی حجابی ، جامعه اسلامی حدودی را برای پوشش قرار دهد و از کیان خانواده و امنیت روانی جامعه دفاع کند.

پی‌نوشت:

[1] . تاریخ تمدن ویل دورانت، ج 12، ص 30

[2] . تورات کتاب اشعیای نبی، باب 3، فقره 16-26

[3]. تورات، کتاب روت، باب سوم، فقره 15

[4] . انجیل متی، باب 70

[5]. حجاب در ادیان الهی، ص 163و164