بازداشتن علویان از قیام و آشوب.
ولایتعهدی امام رضا(ع) برای مأمون از چند جهت مفید بود، یکی از آن رو که قیام سادات علوی را خاموش یا بی اثر می کرد. علویان که پیوسته قیام کرده و به فکر براندازی حکومت مأمون بودند، اکنون با دیدن اینکه سرآمد و پاک ترینِ علویان ولیعهد شده است به امید آنکه خلافت به آن ها خواهد رسید آرام می شدند. وانگهی ایرانیان نیز که در حمایت از علویان نقش بارزی داشتند به عنوان دایی زادگان مأمون در دفاع از او شیفته تر می شدند، چون آن ها به خاندان علوی روی هم رفته علاقه مند بودند. مأمون در جلب حمایت ایرانیان از اینکه مادرش «مراجل» یک زن ایرانی بود بسیار استفاده کرده بود مردم همواره احترامی خاص برای علویان، به ویژه امامان شیعه قائل بودند و این خود سبب شده بود به آنان اعتقاد و اعتماد بیش از حدی معمول داشته باشند، هاله ای از تقدس که امامان را فرا گرفته بود، همه را در برابر آن به خضوع واداشته و یک نوع تسلیم درونی را برای مردم نسبت به آن به وجود آورده بود.
(خاندان وحی ص۵۸۴)
, 
