آزار دیگران در قرآن

  ما عاشق قرآنیم               غنچه های ایمانیم     ما این را خوب می دانیم         وقتی قرآن می خوانیم    باید پاکیزه باشیم             وضو گرفته باشیم

نزول كتاب و بيان مغفرت وهشدار الهى، همه در مسير كمال انسان و رسيدن به خداست. «تَنْزِيلُ‌- غافِرِ- شَدِيدِ- إِلَيْهِ الْمَصِيرُ»

نزول قرآن از محورهای مهم علوم قرآنی است که مسائل متعددی را در بر می‌گیرد. علاوه بر اعجاز و پرسش‌های اساسی مرتبط با آن، نازل کننده قرآن، منزل علیه آن، آن‌چه نازل می‌شود

اگر انس به قرآن، همراه با ایمان به آیات الهی باشد و شخص تلاوت‌کننده، خود را مورد خطاب قرآن ببیند؛ یعنی چنین ببیند که این خدا است که با او سخن می‌گوید، قرآن بر دل او اثر کرده و او را به سوی خوبی‌ها رهنمون می‌شود و او را به پایدارترین راه، هدایت خواهد کرد و این شخص رفته رفته انسانی قرآنی خواهد شد.

خلاصه هر سوره‌ای از قرآن خاصیتی دارد، پس به راحتی نمی‌توان قضاوت نمود که کدام سوره ثواب بیشتری دارد، بلکه باید همه‌ی قرآن را قرائت کرد و از همه‌ی فضائل قرآن بهره‌مند شد.

کسانی اهل نجات و سعادت هستند که از هر نوع تعصب جاهلانه قومی و ملیتی و غیره به دور باشند و اهل تحقیق و حق جویی باشند. این افراد، به همه سخنان و نظریات، گوش فرامی‌‌دهند و بعد با انصاف به قضاوت درباره آنها می‌‌پردازند و بدون جانبداری، راه صحیح را انتخاب می‌‌کنند.

خداوند در آیات متعددی دستور به تقوا داده و از کسانی که متقی هستند تجلیل کرده است. بنا بر فرموده‌ی خداوند در سوره‌ی حجرات؛ با ارزش‌ترین افراد نزد خداوند کسانی هستند که بیشتر از دیگران تقوا را رعایت می‌کنند.

اولین کتاب های آیات الاحکام نزد شیعه نوشته شده است که بیان گر آیاتی است که احکام شرعی از آن ها استخراج می شود. امامان شیعه در آموزش و تفسیر قرآن کریم احکام الهی را در غالب روایات بیان کرده اند که مهم ترین منبع استخراج احکام شرعی است.

قاری به قرآن؛ نه به عنوان یک متن بلکه به عنوان نسخه ای شفا بخش نگاه کرده و از آن چنین انتظاری داشته باشد. در روایت است که کسانی هستند که به قرآن با چنین دیدی نگاه کرده و از آن دوای درد های خود را می طلبند. خداوند به خاطر چنین قاریانی که شفای قلوبشان را از قرآن می گیرند، بلا و دشمنان را از مردم دور کرده و باران رحمتش را بر آنان نازل می کند.

امام باقر(ع ) فرمود: هر چیزی  بهاری دارد و بهار قرآن ماه رمضان است.

سی روز، سی گفتار
سیزدهم: یاد او

قرآن کتابى است که حتى در زمینه مسائل شرعى به ذکر کلیات بسنده کرده؛ به طور مثال فقط حکم وجوب نماز و روزه بیان شده و کیفیت آن در روایات آمده است؛ بنابراین نباید انتظار داشت که در قرآن مسایل جزئی دانش‌های مختلف بیان شده باشد.