آفت عقل

اسلام یک دین ناب و جاویدان است که با فطرت همه انسان‌ها سازگاری دارد، بنابر این اختلافات برخاسته از گرایش‌ها و خواسته‌های نا سازگار با فطرت آن‌هاست.

عقل، حیاء و دین. آدم گفت من عقل را انتخاب می‌کنم. جبرئیل به حیاء و دین گفت: شما بروید. ولی آن‌دو به جبرئیل گفتند: به ما دستور داده شد هر جا که عقل بود، همان‌جا باشیم. جبرئیل گفت: به آنچه که دستور دارید عمل کنید. سپس عروج کرد

اعتقاد به خدا و دین، برخواسته از فطرت نهادینه شده در وجود انسان‌هاست که با به کار گیری عقل می‌توان آن را شکوفا کرد.

عقلی که در بند میل و خواست انسان باشد کارکرد همیشگی خود را از دست می‌دهد و دین را خرافه می‌پندارد.

امام علی علیه السلام فرمودند:

هوش انسان با ترفندهایی قابل افزایش است، در حقیقت به معنای آموزش بهره‌برداری صحیح از همان میزان هوش خدادادی است که شاید همه آن به کار گرفته نشده باشد.

عقل مثل درخت میوه داراست که میوه آن، کار درست است. اگر آفت به جان درخت افتاد، میوه اش پوک و فاسد می شود. آفت درخت عقل، خودپسندی است. خودپسندی، عقل و تشخیص درست را از انسان می گیرد.

هر میوه ای که مراقبت نشود، فاسد می شود. عقل مثل میوه است که آفت آن خود پسندی است. خود پسندی مثل کرم درون میوه است که از بیرون آن، چیزی از آثار مخرب آن پیدا نیست. اما وقتی آن را باز کنیم، پی به باطن نابود شده آن می بریم.