آیات بشارت در قرآن

نزول قرآن از محورهای مهم علوم قرآنی است که مسائل متعددی را در بر می‌گیرد. علاوه بر اعجاز و پرسش‌های اساسی مرتبط با آن، نازل کننده قرآن، منزل علیه آن، آن‌چه نازل می‌شود

قرآن کتاب هدایت است و خدا از حقائق هستی، به آن میزانی که برای هدایت کلی بشر لازم است در قرآن بیان فرموده است.

اگر انس به قرآن، همراه با ایمان به آیات الهی باشد و شخص تلاوت‌کننده، خود را مورد خطاب قرآن ببیند؛ یعنی چنین ببیند که این خدا است که با او سخن می‌گوید، قرآن بر دل او اثر کرده و او را به سوی خوبی‌ها رهنمون می‌شود و او را به پایدارترین راه، هدایت خواهد کرد و این شخص رفته رفته انسانی قرآنی خواهد شد.

خلاصه هر سوره‌ای از قرآن خاصیتی دارد، پس به راحتی نمی‌توان قضاوت نمود که کدام سوره ثواب بیشتری دارد، بلکه باید همه‌ی قرآن را قرائت کرد و از همه‌ی فضائل قرآن بهره‌مند شد.

کسانی اهل نجات و سعادت هستند که از هر نوع تعصب جاهلانه قومی و ملیتی و غیره به دور باشند و اهل تحقیق و حق جویی باشند. این افراد، به همه سخنان و نظریات، گوش فرامی‌‌دهند و بعد با انصاف به قضاوت درباره آنها می‌‌پردازند و بدون جانبداری، راه صحیح را انتخاب می‌‌کنند.

آن گروه از قاریان که تا آن اندازه آلوده به گناه شده‌اند که نه قرآن و نه اولیای الهی توان بیرون آوردن آنها از ظلمات و دوزخ را نخواهند داشت، مشخص است که قرآن خواندنشان نیز تنها برای ظاهرسازی، تمسخر و یا کسب منافع مادی بوده است.

روشن است که فرد مسلمان نباید به مقدار دانسته‌هایش اکتفا کند و از بقیه‌ی احکام و دستورات شانه خالی کند، بلکه باید به دانسته‌ها عمل کند و به دنبال فراگیری نادانسته‌ها باشد. به بیان دیگر، عمل به دانسته‌ها رفع تکلیف از نادانسته‌ها نمی کند.

قرآن؛ معجزه پیامبر و از طرف خداست، بنابر این هر آنچه را که در سعادت و رستگاری او نقش دارد در آن وجود دارد.

اولین کتاب های آیات الاحکام نزد شیعه نوشته شده است که بیان گر آیاتی است که احکام شرعی از آن ها استخراج می شود. امامان شیعه در آموزش و تفسیر قرآن کریم احکام الهی را در غالب روایات بیان کرده اند که مهم ترین منبع استخراج احکام شرعی است.

جوانان عزیز، ان‌شاءالله هرچه با قرآن بیشتر اُنس بگیرید، این حقایق بیشتر برای شما آشکار خواهد شد؛

سی روز، سی گفتار
سیزدهم: یاد او

وی همانند بیماری است، که نسخه طبیب را در کنار بستر خویش گذارده و تنها هر از چند گاهی به آن می نگرد، این شخص نه تنها درمان نخواهد شد، بلکه با دستان خویش اسباب هلاکت خود را فراهم نموده است.