ابن تیمیه حرانی

با تمام عناد و خبثی که برخی از افراد نسبت به امیر المومنین (علیه السلام) دارند باز نتوانستند عصمت، علم و روح معنویت حضرت و حتی اهل بیت (علیهم السلام) را پوشش دهند.

نبهانی از علمای اهل سنت (متوفای ۱۳۵۰ قمری) در کتاب الشواهد الحق می‌گوید: به درستی که ثابت شد و از خورشید واضح‌تر است که علمای مذاهب اربعه بر این مساله اتفاق‌ نظر دارند که بدعت‌های ابن تیمیه را باید کنار گذاشت. برخی از آن‌ها حتی فرا‌تر رفته به نقل‌های ابن تیمیه نیز معترضند بعضاً آن‌ها را معتبر نمی‌دانند.

ابن تیمیه که از سران وهابی می‌باشد مقام امامت را به حدی پایین آورده که علاوه بر این‌که اطاعت از امام فاسق را واجب دانسته، اطاعت از چنین امامی را هم مساوی با اطاعت خدا دانسته است. این شخص نادان در کتاب به نقل از بخاری و مسلم چنین می‌گوید: «مسلمانی كه از امامش ظلم و جور و اعمال ناشايست ببيند، بايد بر آن صبر كند.» 

کمتر مسلمانی را می‌توان یافت که علاقه‌ای به تهذیب نفس نداشته باشد. راهی که بزرگان تصوف و عرفان اسلامی برای تهذیب و تربیت نفس انسان و برنامه‌هایی که برای بروز استعدادهای انسانی در نظر گرفته‌اند و به مسلمانان و نوع بشر ارائه داده‌اند در بسیاری مواقع موجبات کمال نفسانی است. ابن تیمیه از بزرگ‌ترین مخالفین با این اندیشه سازنده است.

ابن تیمیه، مؤسس و لیدر فکری همه گروه‌ها و جریان‌های سلفی تکفیری است. وی اولین فردی است که «فرقه سلفیه» را بنیان گذارد، زیرا تا قبل از او در هیچ یک از کتاب‌های ملل و نحل، نامی از فرقه سلفیه موجود نیست. ابن تیمه اولین فردی بود که در قرن هشتم از واژه «سلفیه» استفاده کرد و طریقه خود را «طریقه سلفیه» نامید.