ابن تیمیه ناصبی

با تمام عناد و خبثی که برخی از افراد نسبت به امیر المومنین (علیه السلام) دارند باز نتوانستند عصمت، علم و روح معنویت حضرت و حتی اهل بیت (علیهم السلام) را پوشش دهند.

نبهانی از علمای اهل سنت (متوفای ۱۳۵۰ قمری) در کتاب الشواهد الحق می‌گوید: به درستی که ثابت شد و از خورشید واضح‌تر است که علمای مذاهب اربعه بر این مساله اتفاق‌ نظر دارند که بدعت‌های ابن تیمیه را باید کنار گذاشت. برخی از آن‌ها حتی فرا‌تر رفته به نقل‌های ابن تیمیه نیز معترضند بعضاً آن‌ها را معتبر نمی‌دانند.

ابن تیمیه که از سران وهابی می‌باشد مقام امامت را به حدی پایین آورده که علاوه بر این‌که اطاعت از امام فاسق را واجب دانسته، اطاعت از چنین امامی را هم مساوی با اطاعت خدا دانسته است. این شخص نادان در کتاب به نقل از بخاری و مسلم چنین می‌گوید: «مسلمانی كه از امامش ظلم و جور و اعمال ناشايست ببيند، بايد بر آن صبر كند.» 

کمتر مسلمانی را می‌توان یافت که علاقه‌ای به تهذیب نفس نداشته باشد. راهی که بزرگان تصوف و عرفان اسلامی برای تهذیب و تربیت نفس انسان و برنامه‌هایی که برای بروز استعدادهای انسانی در نظر گرفته‌اند و به مسلمانان و نوع بشر ارائه داده‌اند در بسیاری مواقع موجبات کمال نفسانی است. ابن تیمیه از بزرگ‌ترین مخالفین با این اندیشه سازنده است.

ابن تیمیه، مؤسس و لیدر فکری همه گروه‌ها و جریان‌های سلفی تکفیری است. وی اولین فردی است که «فرقه سلفیه» را بنیان گذارد، زیرا تا قبل از او در هیچ یک از کتاب‌های ملل و نحل، نامی از فرقه سلفیه موجود نیست. ابن تیمه اولین فردی بود که در قرن هشتم از واژه «سلفیه» استفاده کرد و طریقه خود را «طریقه سلفیه» نامید.

تقی الدین احمدبن عبدالحلیم معروف به ابن تیمیه، کسی است که افکار وهابیت از اعتقادات و آراء و تفکرات او سرچشمه می‌گیرد. وهابیان برای وی شخصیت علمی والایی قائل‌اند و کتاب‌های فراوانی را نیز در تعظیم و تمجید او به رشته تحریر درآورده‌اند. اما با دقت در آراء و افکار وی می‌توان به‌وضوح به انحرافات فکری او پی برد. انحرافاتی که تا به امروز منشأ فتنه‌های بزرگی در جهان اسلام شده و هنوز نیز دامن‌گیر بسیاری از مسلمانان است.

وهابیان وامدار افکار و اعتقادات و مروج کتب و تألیفات کسی هستند که ازنظر علمای معاصرش و حتی اشخاصی که سال‌ها پس از او زندگی می‌کرده‌اند، حتی بویی از اسلام نبرده است؛ به‌عبارت‌دیگر ابن تیمیه‌ای که آن‌ها به عنوان شیخ الاسلام از او یاد می‌کنند، به اجماع علمای هم‌عصرش در گمراهی کامل بوده و میانه‌ای با اسلام و تعالیم آن نداشته است.

در دوران بنی امیه و بنی مروان، در سرتاسر دنیای اسلام، جز قم و سیستان و غور و ...، بر ضد اهل‌بیت مخصوصاً علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) تبلیغات وسیعی صورت می‌گرفت و در منابر و سایر اجتماعات، آن حضرت سب و لعن می‌شد، ابن تیمیه از دوران سیاه بنی امیه چنین یاد می‌کند: «پیروان معاویه قائل بودند که خلیفه بر حق معاویه است، نه علی، چرا که خلافت معاویه مورد پذیرش اتفاقی مسلمانان بوده...

از جمله اهانت‌های ابن‌تیمیه به امیرمؤمنان (علیه السّلام) نسبت شراب‌خواری به آن حضرت است. در پاسخ، به حقیقت شأن نزول آیه‌ای که ابن‌تیمیه آن را درباره امیرمؤمنان (علیه السّلام) دانسته می‌پردازیم که این آیه درباره چه کسی بوده و ابن‌تیمیه با تدلیس و نیرنگ درباره چه کسی آورده است. بزرگان اهل‌سنت درباره میگساری گروهی از صحابه و نزول آیاتی از قرآن...

یکی از اهانت‌های ابن تیمیه به شیعه این است که هر جا ابن‌ تیمیه حدیثی در فضایل اهل‌بیت (علیهم السّلام) دیده، با تمام توان در مقام انکار و یا تضعیف آن برآمده و این خود دلیل دیگری است بر دشمنی و خبث طینت او؛ این در حالی است که هرگز چنین موضعی را از او در برابر دشمنان اهل‌بیت (علیهم السّلام) نمی‌بینیم. گفتنی است کسی که می‌خواهد به برترین ...

استاد حسن سقّاف از دانشمندان معاصر اردنی در کتاب خود «التنبّیه و الرّد علی معتقد قدم العالم و الحدّ» می‌نویسد: «برخی از مردم سخنان ابن‌تیمیه را دارای ارزش دانسته، به آن استدلال کرده و به او «شیخ الاسلام» می‌گویند؛ در حالی که وی ناصبی و دشمن امیرمؤمنان (علیه السّلام) است و به ساحت حضرت صدّیقه طاهره (علیها السّلام) جسارت کرده و می‌گوید...