اجازه از انسان در خلقت

آیات قرآن، بیان کننده مراحل خلقت حضرت آدم از ماده اولیه هستند و روایات نیز آن را تبیین می کنند.

بعد روحانی و ملکوتی و بعد حیوانی و نفسانی آدمی برخلاف موجودات دیگر از اراده و اختیار بهره‌مند است و مسیر زندگی را بر مبنای زمینه‌ها و بسترهایی که فراهم ساخته، خود انتخاب می‌نماید  کسانی به مقام خلیفة اللهی نایل می‌شوند که به هدایت الاهی بگروند و غرائز سرکش و خصوصیات حیوانی را مهار و کنترل کنند.

بقای روح پس ازمرگ مورد تأیید علما و حکمای اسلامی نیز می باشد و آنها بقای روح را از اصول مسلم خود دانسته اند. امروزه نیز علمای اسلامی با مبناهایی که از این ادلّه نشأت می گیرد در مقابل مادی گراها ایستاده اند و مرگ را آغاز یک زندگی جدید می دانند.

امام علی علیه السلام فرمودند:

هدف اصلی آفرینش انسان، رسیدن به کمال و سعادت واقعی و دست یازیدن به مقام شامخ انسانی و راه‌یابی به عالم ملکوت است که این همه در پرتو شناخت و معرفت و عبودیت و بندگی آگاهانه به پیشگاه حضرت احدیت میسور و ممکن خواهد بود.

از نگاه قرآن، انسان موجودى است که از یک‌سو فطرتى الهى و از سوى دیگر، طبیعتى مادى دارد. فطرت او را به سمت معارف بلند، معنویات، و خیرات دعوت می‌کند و طبیعت او را به حضیض مادیّت، شهوات و شرور فرا می‌خواند...

-خداوند باید از چه کسی اجازه می گرفت که ما را خلق کند؟