امامت انتصابی

هر چند مشورت یک امر مهم اجتماعی است و آثار و برکات فراوانی در جامعه به همراه دارد؛ ولی این مشورت در جایی است که حکمی از طرف خدا و رسولش وجود نداشته باشد. بنابراین مشورت در امر خلافت و ولایت، از اساس جایگاهی ندارد؛ زیرا امر امامت به انتصاب الهی است.

امامت امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) در بچگی هیچ بعدی ندارد، زیرا این مقام به دست خداوند متعال است و به هر کس که بخواهد عطا می‌کند و علم و درایت لازم را به او می‌بخشد.

هرگاه اعتقاد به مبدء اعلي كه حكيم و خبير است، تمام باشد قطعاً افعال آن مبدء اعلي هم داراي حكمت و مصلحت است و ختم سلسله امامت به امام دوازدهم (عج) نيز طبق حكمت و داراي مصلحت است.

پیامبر همه علوم خود را یک جا به امام (ع) منتقل کرد تا به وسیله آن علوم، احکام و آموزه‌های بیان نشده از زبان پیامبر را برای مردم بیان نمایند و الهام می‌تواند بازگوی همان علومی باشد که به امام منتقل گردید.

-امیرالمومنین(علیه‌‌السلام) به چند دلیل در شورای انتخابی خلافت، شرکت کرد: 1. ترتیب اثر دادن به احتمالی که برای انتخاب شدن حضرت برای خلافت وجود داشت. 2. اتمام حجت با مخالفان.