امام زمان در صحیح بخاری

محبان به ائمه اطهار(ع) ادای سلام و احترام می‌­کنند، در جهتی می‌­ایستند که صورتشان روبروی مرقد مطهر آن امامان بزرگوار باشد و در مورد حضرت مهدی(عج) نیز رو به کعبه که محل ظهور آن‌حضرت است ادای سلام می‌­کنند.

زیرا بسیاری از آنها معتقدند که امام زمان هنوز متولد نشده است، تا در باره ارتباط آن حضرت با شب قدر اظهار نظر کنند و آنانی که تولد آن حضرت را پذیرفته اند نیز نگاهشان به مسئله امامت مانند شیعه نیست.

مهدى(ع) با اجراى دستورات اسلامى در نظر مردم آن روز چنان می‌‌‌نماید که کتاب جدید، قضاء جدید، و امر جدیدى آورده، در صورتى که او اسلام را از سر گرفته، و تا خود او هست دین وى اسلام و کتاب او قرآن و بروش پیامبر حکومت می‌کند.

در تفسیر باطنی این آیه، امام باقر(ع) آب شیرین فرو رفته در زمین را به امام مهدی(ع) تفسیر کرده و می‌فرماید این آیه در باره امامى(حضرت مهدى) نازل شده است که قیام به عدل الهى مى‌‏کند.

نمی‌توانیم یکی از این دو روز را به عنوان روز قطعی ظهور بدانیم، بلکه باید هر دو وجه را محتمل دانست.

«عَجّل»، علاوه بر این‌که امر است و فوریت و تعجیل را می‌رساند، خود لفظ نیز این فوریت و تعجیل را تأکید می‌کند و به صراحت از پروردگار درخواست می‌شود اگر چه وقت ظهور فرا نرسیده، اما تو با لطف خود در امر ظهور شتاب کن

کتاب‌های آسمانی به صورت صحیح و تحریف ‌نشده نزد ائمه اطهار(ع) وجود دارد. بدیهی است اکنون نیز نزد امام زمان(عج) است.

این بستگی به تلاش و کوشش افراد دارد، و به یقین تعدادی به مرتبه بالای علمی که ذکر شد می رسند، و حلقه های علمی و کلاس های دانش اندوزی را تشکیل می دهند و بر دانش دیگران می افزایند و کسانی که طالب علم باشند در کلاس آنها شرکت می کنند.

منظور از قضای جدید، قضاوت جدید است. ضمن آن‌که دلایل مسلمی وجود دارد که عرضه دین جدیدی غیر از اسلام در آن محکوم است. همچنین از نام حضرت هم هدایت‌گری او مشخص است که نسبت به دین اسلام است.

پیروان حضرت عیسی  به پیروی از پیامبر خود به حضرت مهدی (عج) علاقه مند شده و به حضرتش گرایش و ایمان می آورند و این مطلب، خود یکی از اسباب پیروزی آن حضرت، در این حرکت و قیام عظیم جهانی او است.

دربارۀ چگونگی پایان عمر امام زمان (ع) دو دسته روایت وجود دارد که دسته ای پایان عمر آن حضرت را با مرگ طبیعی و دسته ای دیگر با شهادت می داند. ولی دربارۀ این که قاتل حضرت چه کسی است، روایت و دلیل قابل قبولی در دست نیست.

بعد از ظهور حضرت، به واسطۀ رشد عقلی و فکری که در مردم ایجاد می شود انگیزه های انجام گناه بسیار کم و نادر می شود. مردم در عین آزادی مشغول اعمال صالح می شوند و گناهان بسیار کم می شوند، اما مطلقاً از بین نمی رود.