اولین هجوم

ابوبکر به اشتباه بزرگ خود در هتک حرمت خانه حضرت زهرا (سلام الله علیها) اعتراف کرده است و در این اعتراف نکات بسیار مهمی وجود دارد.

بنا بر منابع اهل تسنن تهدید و حتی هجوم به خانه حضرت فاطمه زهرا صحت دارد و نمی‌توان این حقیقت را نکار کرد. نمونه آن اظهار ندامت خلیفه اول از هجوم و جنگ در خانه اهل بیت می‌باشد.

شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها نمایان گر مظلومیتی است که شیعه را تا قیامت داغدار خود کرده است.

طبق نقل‌های تاریخ، پیامبر در هنگام بیماری و شهادت تا زمان دفن در خانه‌ی خودشان حضور داشته‌اند.

سند مظلومیت فاطمه زهرا سلام الله علیها در کتب متعدد اعم از منابع شیعه و اهل تسنن بیان شده است و قابل انکار نیست.

سکوت مردم مدینه نمی تواند دلیل بر حقانیت یا عدم حقانیت حضرت زهرا و شهادت حضرت باشد و استدلال به سکوت اهل مدینه اشکالات فراوانی را در پی دارد.

حرمت حضرت زهرا بالاتر از ناقه حضرت صالح بود و آیه عذاب در مورد هتک حرمت ایشان نیز طبق منابع معتبر ثابت است، ولی رحمت حضرت مانع نفرین و عذاب شد.

کمتر کسی گمان می‌کرد سران شورای سقیفه برای رسیدن به قدرت حاضر باشند به دختر پیامبر و رسول خدا جسارت کرده و به خانه حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) حمله‌ور شوند.

حضرت زهرا علیها السلام مظلومه ای بودند که علی رغم سفارشات پیامبر و قرآن بر حفظ حرمت او در مدت زمان اندکی بعد از شهادت رسول خدا مورد ظلم واقع شدند.

به شهادت تاریخ اهل سنت، حضرت زهرا سلام الله علیها؛ پاره تن پیامبر، در اثر جراحت‌های وارد شده به وی به شهادت رسید نه بر اثر مرگ طبیعی!

اتفاقات روزهای پس از شهادت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) علاوه بر کتاب‌های شیعه در منابع اهل سنت نیز آمده است و انسان‌های حق‌طلب با مراجعه به آن‌ها می‌توانند به حقیقت تاریخ پی‌ ببرند.

امیرالمومنین(علیه‌السلام) در وصف همسرش فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) می‌فرماید: او در راه عبادت و اطاعت خدا و رشد و تعالی، همراه و رفیقی عالی است.