بالا بردن شعور عزاداران

 به حضرت عرض كردند: چه خوب بود محاسن خود را رنگ و خضاب مى كرديد.

حسین یک مکتب است . لذا باید همیشه یادش را زنده نگه داشت باید براى امام اشک گرفت و اشک ریخت ، امّا نه مثل اشک در مصیبت یک مظلوم و ستمدیده ، بلکه در مصیبت یک قهرمان باید او را به یاد بیارویم

گریه‌ای ارزش دارد که از صمیم قلب، محبت و عشق باشد، عشق و محبت واقعی، آن است که عاشق خود را به رنگ معشوق در بیاورد و از او پیروی کند، نمی‌شود کسی به شخصی علاقمند باشد، امّا به دستورات او بی اعتناء باشد. گریۀ همراه با معرفت و محبت همواره عمل را نیز به همراه دارد.

روایات بسیار زیادی از منابع اهل سنت وجود دارد که از پیامبر(ص) عزاداری و گریه بر مردگان نقل شده است، برای نمونه؛ گریه پیامبر اکرم(ص) بر شهادت عمویش حمزه، در فوت فرزندش ابراهیم، بر شهادت جعفر، بر سر قبر مادرش آمنه و ...

اقامة‌ عزای‌ حسین‌ در اربعین‌ و مراسم متعدد دیگر همه‌ برای‌ رسیدن‌ به‌ هدف‌ و درس‌ هایی‌ است‌ که‌ در عاشورا بوده‌ که‌ هدف‌ تمام‌ امامان‌ (ع‌) در آن‌ خلاصه‌ شده‌ است‌ که‌ در قیام‌ امام‌ حسین‌ (ع‌) روشن‌تر، آشکارتر، جامع‌تر و عمیق‌تر وجود یافته‌ است‌.

امام علی(ع) می‌فرماید: پیروان ما در شادی و حزن ما شریکند و امام صادق(ع) فرمود: شیعیان ما پاره‏ای از خود ما هستند واز زیادی گل ما خلق شده ‏اند؛ آن چه که ما را بدحال یا خوشحال میسازد، آنان را نیز بدحال و خوشحال می‌گرداند.

خندیدن در ماه محرّم و صفر از نظر شرعى حرام نیست، اما چون ماه هاى اندوه و حزن اهل بیت وخاندان نبوّت، خصوصاً در دهة عاشورا است، بهتر است شیعیان و دوستان اهل بیت در حزن و اندوه باشند.

اگر کسی نذر کرده باشد قمه بزند با توجه به فتوا به حرمت توسط برخی مراجع، همچنین با توجه به بازتاب منفی این کار، چنین نذری از نظر شرعی صحیح نیست و نباید بدان عمل نمود؛ زیرا از شرایط صحت نذر برخوردار نیست.

قیام امام حسین(ع) از اواسط قرن سوم در ادبیات فارسی وارد شد.در حدود قرن پنج و شش هجری «سنایی» به آن پرداخته تا در دوره صفویه به خاطر مذهب رسمی تشیع و گسترش تفکر شیعی در ایران، گرایش شاعران به عاشورا ثبت شده است

مورخان چند همسر برای امام نوشته‌اند: 1ـ لیلی دختر ابی مره بن عروه بن مسعود ثقفی، مادر حضرت علی اکبر2ـ شهر‌بانو دختر پادشاه ایران، مادر امام سجاد(ع)، 3ـ رباب دختر امریء القیس بن عدی، مادر حضرت سکینه و عبدالله رضیع،...

این اعمال از یک طرف وابسته به ما است، که بسیار ناچیز و اندک‌ می‌نماید، به خصوص آن که توفیق انجام هر عمل خیری از طرف خداوند است، اما طرف دیگر که ثواب و پاداش باشد، وابسته به خداوند و فضل و رحمت بی‌انتها و خوان گسترده او است.

اشک ریختن در عزای حسین(ع) نشانه پیوند قلبی با اهل بیت و سیدالشّهدا است. اشک، دل را سیراب میکند، عطش روح را برطرف میسازد، و نتیجه محبتی است که نسبت به اهل بیت حاصل میشود. قلبی که مهر حسین(ع) داشته باشد، بی شک به یاد مظلومیت و شهادت او میگرید.