بدگمانی به خدا

خوش‌گمانی به خدا؛ یعنی امیدوار به رحمت او بودن و بدگمانی نسبت به خداوند؛ یعنی ناامیدى از رحمت‏ خداوند. انسان، باید از عذاب الهى، بیمناک باشد، ولى نباید از رحمت خدا، مأیوس گردد، او باید به وظایف خود، عمل کند، خلوص نیّت داشته باشد، از گناهانش بترسد، و در عین حال، به عفو و بخشش پروردگار، امیدوار باشد

از دیدگاه ‏اسلام روابط اجتماعی انسان ها در مرحله اندیشه، بر اصول «خیرخواهى»، «محبّت و مودت»، «حسن ظنّ» و مانند آن مبتنی است؛ بدین معنا که مسلمان باید صفحه اندیشه و نیت خود را نسبت به برادران‏ و خواهران دینى خود نیکو و زیبا سازد؛ اندیشه خیر خواهی، نصیحت، دوستی و سعادت آن‏ها را در سر داشته و از نقشه ‏کشى و توطئه ‏چینى بر ضرر آنان بپرهیزد.

شرح حکمت 360 نهج البلاغه توسط حجت الاسلام والمسلمین محمدی شاهرودی

روزی انسان دست خداست. کم‌وزیاد شدنش هم‌دست اوست. این‌کارهای ظاهری ما تأثیری در کم‌وزیاد شدنش ندارد. این را باور داشته باشیم.