تأسی به رسول اکرم

((رسول)) به معناى ((پيام آور)) و ((نبى)) به معناى به معناى ((داراى مقام والا و برجسته)) است. نبى يعنى كسى كه از طرف خداى متعال به او وحى شده باشد خواه مامور به ابلاغ به ديگران هم باشد و خواه نباشد, ولى رسول يعنى كسى كه ماموريت ابلاغ وحى را هم داشته باشد.

طبق آیات قرآن چون محور ارزش و کمال انسانی، فضایل نفسانی است و رسول گرمی(ص) که مؤدب به آداب الهی است و از خُلق عظیم بهره مند است و از برجسته ترین مراحل تقوا متنعم است، پس کریمترین انسانها نزد خداوند میباشد، از این رو نمونه همه انسانهای کامل خواهد بود.

با اقتدا و اعتصام  به رسول خدا می توان ولی الله شد؛ چنانکه حارثة بن مالک به مدد تعلیم پیامبر بدان مقام منیع بار یافت. هر کس به اندازه همّت خویش میتواند راه ولایت را طی کند و به همان نسبت هم ارزش یابد. بنابر این اگر کسی راهیِ راه نبوت بود می تواند از ولایت سهمی ببرد.