تحریم

-بی‌شک دولت ابراهیم رئیسی  که اکنون عزم خود را برای تعامل با شرق، و غرب زدایی جزم کرده، باید بداند تا زمانی که به تقابل با دلالان ثروت و سرمایه در کشور و همچنین شکست همینه دلار، رو نیاورد حصول موفقیت و ثبات و رشد اقتصادی چندان در دسترس نیست! 

امروز بر کسی پوشیده نیست که تمام نهادهای بین‌المللی، از سازمان ملل تا آژانس اتمی و حتی یونسکو، به عنوان یک سازمان حقوق بشری، تصمیماتش را صرفاً در راستای سیاست‌های غرب، به خصوص آمریکا اتخاذ می‌کند و برای هیچ تفکر و فرهنگ و ملتی جز آنان، ارزشی قائل نیست.

یکی از فرصت‌های ارتقای روابط چندجانبه ایران با چین وسند جامع مشترک همکاری 25 ساله میان این دو کشور، می‌تواند در حوزه سیاست‌های جمعیتی باشد. با توجه به فرصت محدود پنجره جمعیتی، تسریع در تامین زیرساخت‌ها بخصوص در زمینه مسکن و شهرسازی، لازم است و چین کارنامه موفقی در این زمینه دارد.

در دولت گرام، به دستاوردهای دولت با چاشنی طنز اشاره می‌کنیم.

-

تحریم جشنواره فجر این روزها خط مشترک معاندین جمهوری اسلامی است. اما تحریم‌کنندگان جشنواره فجر را می‌شود به سه دسته تقسیم کرد؛ رسانه‌های معاند که پیگیر پروژه تقابل ملت-حکومت هستند، روشنفکرنماهایی که هویت خود را در مخالف‌خوانی می‌دانند، و بازیگرانی که با رویگردانی از مردم، به دنبال کسب اعتبار از طریق سیاسی‌کاری هستند.

فرشته حسینی بازیگر افغانستانی سینمای ایران،اعلام کرد جشنواره فیلم فجر را تحریم می‌کند. 

دولت سیزدهم بار دیگر نمونه ای از مدیرت انقلابی را به نمایش گذاشته و بر این اساس وابستگی روابط بین بانکی ایران و کشورهای دیگر به سوئیفت را از بین برد

صدثانیه | مهمترین اخبار و رویدادهای ایران و جهان، از «پیام آمریکا برای لغو تحریم ها » تا «حذف قرع

منع کشتی‌ها و نفتکش‌های ایرانی از فعالیت با پرچم پاناما -که با تحریک آمریکا صورت گرفته- گرچه هزینه اقتصادی کشور را بالا می‌برد، ولی با توجه به تردد بالای کشتی‌های تجاری با پرچم جمهوری اسلامی ایران، می‌تواند قدرت دریایی کشور را بیش از پیش به نمایش گذاشته و توان دیپلماتیک کشور را بالا ببرد.

تحریم بر اساس اختلاف بنیادین جمهوری اسلامی ایران با آمریکا یک مسئله مقطعی نیست که در برهه‌ای از زمان وجود نداشته باشد؛ لذا تنها راه مبارزه با تحریم، تکیه بر توان داخلی و صنعت دانش بنیان برای تولید اقلام مورد نیاز بخش‌های مختلف کشور است.

میزان خودخواهی آمریکا در عرصه رقابت بین شرکت‌های تجاری در انعقاد قراردادهای اقتصادی به اندازه‌ای است که حتی حاضر نیست پیمان بین شرکت‌های آلمانی و عراقی را تحمل کند.