حدیث امام رضا در مورد گریه بر امام حسین

اشک بر امام حسین علیه‌السلام، اشک بر حماسه‌ی عاشوراییان است. اشک بر برترین فضائل انسانی مانند فداکاری در راه اعتقاد درست، قیام برای هدایت انسان‌ها و... است که در کربلا رخ داد.

امام صادق عليه السلام:

 بكَتِ السَّماءُ عَلَى الحُسَين أربَعينَ يَوما بالدَّم

هر فردی که مخلصانه برای امام حسین(ع) اشک بریزد، مطمئناً اعمال دیگر او نیز تا اندازه‌ای در صراط مستقیم است که حداقل‌های ورود به بهشت را برای او فراهم می‌سازد.

جبرئیل(ع)، یعقوب(ع) را جهت گریه‌اش در فراق یوسف(ع) سرزنش کرده و او را به توبه دعوت کرد با آن‌که هر دوی آنان پیامبر خدا بودند! بر این اساس، شیعیان نیز نباید در مصیبت سید الشهداء(ع) و فراق امام زمان(عج) گریه کنند؟!

-آيا دو ماه عزاداری برای امام حسين (ع) باعث غمگين شدن و افسردگی جامعه نمی شود؟ 

در تاریخ مسلمانان، گریه بر گذشتگان و نزدیکان در میان صحابه و تابعان، زیاد است حتی گریه های شیخین (ابوبکر و عمر) در موارد زیادی در هنگام درگذشت دوستانشان در تاریخ ضبط شده است

شاید مهم‌ترین و بارزترین پیام آیه، پسندیده بودن گریه بر محبوب از دست رفته باشد، که رابطة فرد با وی رابطة دینی و الهی است، بنابراین از عمل این پیامبر الهی، پسندیده بودن گریه بر اولیای خداوند استفاده ‌می‌شود.

اشک ریختن در عزای حسین(ع) نشانه پیوند قلبی با اهل بیت و سیدالشّهدا است. اشک، دل را سیراب میکند، عطش روح را برطرف میسازد، و نتیجه محبتی است که نسبت به اهل بیت حاصل میشود. قلبی که مهر حسین(ع) داشته باشد، بی شک به یاد مظلومیت و شهادت او میگرید.

عایشه مى‏گوید: «روزى جبرئیل بر رسول خدا (ص) نازل و وحى نمود: اى محمد! به زودى امت تو فتنه مى‏کنند و این فرزند کوچک تو را پس از تو خواهند کشت و گفت: فرزندت در  سرزمین طف کشته مى‏ شود.

امام على (ع) مى‏ گوید: «رسول خدا (ص) براى دیدار به منزل ما آمدند، و فرمودند:حبیبم جبرییل بر من نازل شد و مرا از کشته شدن حسین آگاه نمود که قتلگاه شما پراکنده خواهد بود. این خبر مرا بسیار اندوهگین ساخت...

امام حسین ع قبل از روز هشتم ذی الحجه از مکه خارج شد تا حرمت حرم امن الهى، با ریخته شدن خون او در آن شکسته نشود؛ گرچه در این میان گناه بزرگ از آن قاتلان و جنایتکاران اموى باشد