حدیث پیامبر در مورد عزاداری

بهترین نوع عزاداری برای ائمه آن است كه اهداف ذیل در آن عزاداری ها تأمین شود كه به نحو اختصار به برخی از آنها اشاره می كنیم...

عزاداری برای معصومین خصوصاً عزاداری سالار شهیدان و اصحاب آن حضرت از دیدگاه شرع مقدس اسلام و پیامبر اكرم و تمام ائمه و علمای اسلام و مراجع تقلید كه به نیابت از امام معصوم امور شرع به دست آنها سپرده شده و مردم بوسیلهء آنها هدایت می‌گردند، امری بسیار موجه و قابل قبول، و دارای پاداش اخروی و بركات مادی و معنوی است. خصوصاً عزاداری سالار شهیدان یكی از علل بقای دین اسلام و پایداری مكتب تشیع می‌باشد.[1]

امام علی(ع) می‌فرماید: پیروان ما در شادی و حزن ما شریکند و امام صادق(ع) فرمود: شیعیان ما پاره‏ای از خود ما هستند واز زیادی گل ما خلق شده ‏اند؛ آن چه که ما را بدحال یا خوشحال میسازد، آنان را نیز بدحال و خوشحال می‌گرداند.

خندیدن در ماه محرّم و صفر از نظر شرعى حرام نیست، اما چون ماه هاى اندوه و حزن اهل بیت وخاندان نبوّت، خصوصاً در دهة عاشورا است، بهتر است شیعیان و دوستان اهل بیت در حزن و اندوه باشند.

شاید مهم‌ترین و بارزترین پیام آیه، پسندیده بودن گریه بر محبوب از دست رفته باشد، که رابطة فرد با وی رابطة دینی و الهی است، بنابراین از عمل این پیامبر الهی، پسندیده بودن گریه بر اولیای خداوند استفاده ‌می‌شود.

قیام امام حسین(ع) از اواسط قرن سوم در ادبیات فارسی وارد شد.در حدود قرن پنج و شش هجری «سنایی» به آن پرداخته تا در دوره صفویه به خاطر مذهب رسمی تشیع و گسترش تفکر شیعی در ایران، گرایش شاعران به عاشورا ثبت شده است

مورخان چند همسر برای امام نوشته‌اند: 1ـ لیلی دختر ابی مره بن عروه بن مسعود ثقفی، مادر حضرت علی اکبر2ـ شهر‌بانو دختر پادشاه ایران، مادر امام سجاد(ع)، 3ـ رباب دختر امریء القیس بن عدی، مادر حضرت سکینه و عبدالله رضیع،...

این اعمال از یک طرف وابسته به ما است، که بسیار ناچیز و اندک‌ می‌نماید، به خصوص آن که توفیق انجام هر عمل خیری از طرف خداوند است، اما طرف دیگر که ثواب و پاداش باشد، وابسته به خداوند و فضل و رحمت بی‌انتها و خوان گسترده او است.

اشک ریختن در عزای حسین(ع) نشانه پیوند قلبی با اهل بیت و سیدالشّهدا است. اشک، دل را سیراب میکند، عطش روح را برطرف میسازد، و نتیجه محبتی است که نسبت به اهل بیت حاصل میشود. قلبی که مهر حسین(ع) داشته باشد، بی شک به یاد مظلومیت و شهادت او میگرید.

امام حسین در بالاترین درجة معرفت و در عالی‌ترین مرحلة‌ عشق بود لذا همة‌ وجود و دارایی و خانواده و فرزندانش را در راه رضایت الهی و بندگی فدا کرد،‌ دیگر عاقلان هیچ کدام او را با استدلال و منطق محکوم نکردند.

اعمال روز عاشورا عبارتند از: دوری جستن از کارهایی که موجب لذت و خوشی است، مانند خوردن، نوشیدن، پوشیدن لباس‌های زیبا، گردش و تفریح، مسافرت‌های تفریحی و شادی آفرین، جلسات شادی و... دوم  برپاداشتن عزاداری و سوگواری.

حتی دشمن از غیرت و عزت حسینى به خوبى آگاه است اما رذالت و ذلت خود را تا اوج مى‏رساند. در بحبوحه نبرد عاشورا در حالى که تشنگى به حضرت (ع) فشار آورده آن رادمرد صفوف سهمگین دشمن را مى‏شکافد و خود را به نهر فرات مى‏رساند.