خلقت شرور در عالم

 شر در این عالم قلیل و خیر کثیر است؛ یعنی شما عالم را خیر می بینید و گاهی یک شری هم می بینید که این شرور نیز در حقیقت خیر می باشند.

گرچه برخی انسان‌ها مبتلا به گناه می‌شوند اما در مجموع در خلقت انسان‌ها نسبت به عدم آفرینش‌ آن‌ها برتری و خیر بیشتری وجود دارد.

مقیاس شخصیت انسان ها، ثروت و زینت آن ها نیست، نه این که امکانات مادى بد باشد بلکه، مهم این است که به آن ها به صورت یک ابزار نگاه شود نه یک هدف متعالى و نهایى.

طبق تصریح آیات قرآن و آموزه‌های اسلامی انسان برترین و کامل‌ترین موجودی است که خداوند آفریده است. اما حضور در عالم دنیا سبب شده است که کمبود‌ها و کاستی‌هایی برای او ایجاد شود.

چرا خداوند در حالی‌که می‌دانست بسیاری از انسان‌ها به جهنم می‌روند، در عین حال آنها را خلق کرد؟

با توجه به وجود خیر و شر، زشتی و زیبایی در جهان، چگونه می‌توان مهربان بودن خدا را اثبات کرد؟

وجود شر و بدی لازمه جهان مادی است.