دلیلی بر اعجاز قرآن

قرآن از جنبه‌های مختلفی اعجاز خود را به نمایش گذاشته است. یکی از جنبه‌هایی که در دوران معاصر با رشد علم و دانش جلوه‌ای بیشتری پیدا کرده، اعجاز علمی قرآن است.

داستان پیامبران، تاریخ و مبتنی بر واقعیت است و طبیعی است که در کتاب های مختلف به صورت یکسان آمده باشند و این به معنی کپی برداری نیست

شیوه بیان قرآن به‌گونه‌ای است که کلام هیچ بشری حتی رسول اکرم(ص) با آن قابل مقایسه نیست و از این جهت دانشمندان گفته‌اند: عملکرد کسانی که به بهانه جلوگیری از اشتباه حدیث پیامبر(ص) با قرآن، از کتابت آن منع کرده‌اند، قابل قبول و توجیه نیست.

آنچه براى فقیه ضرورت دارد، اثبات این است که محتواى قرآن، الفاظ مفرده، ترکیب الفاظ که آیات را می‌سازند و مجموعه‌هاى آیات مرتبط با هم، الهى و وحیانی‌اند[2] و این‌را می‌توان از طریق اعجاز بلاغى قرآن ثابت کرد؛ زیرا بلاغت فقط به لفظ نیست، بلکه لفظ و معنا، هر دو در آن تأثیر دارند.

اعجاز بلاغى قرآن که مخصوص زمان یا مکان خاصى نیست و این شیوه بیانى براى هیچ‌کس مقدور نیست، نه در آن روزگار و نه در آینده. ولى برخى از وجوه اعجاز فقط به این مقدار دلالت دارد که در آن روزگار قرآن نمی‌توانسته از طرف غیر خدا باشد،

یعنی به اوصاف پیامبر اکرم و قرآن اشاره شده، به گونه‌ای که بنی‌اسرائیل از آن به خوبی آگاه بودند. حتى برخی گفته‌اند که ایمان دو قبیله «اوس» و «خزرج» به پیامبر بر اثر پیش‌بینی‌هایی بود که علمای یهود از ظهور این پیامبر بزرگ و نزول قرآن کریم می‌کردند.

اعجاز قرآن در مجموع، در چهار امر زير تجلى يافته است: الف) فصاحت الفاظ و جمال عبارات. ب) بلاغت معانى و علو مفاهيم. ج) زيبايى شگفت انگيز نظم و تأليف. د) بى‏‌نظيرى اسلوب و سبك.