رکوع

- اگر مأموم عمداً زودتر از امام سر از رکوع یا سجده بردارد، نمازش فرادا می‌شود؛ و می‌تواند با مقدار کمی تأخیر، رکوع و سجود را انجام دهد.

- اگر بعد از رکوع و سجده متوجه شود که ذکر رکوع یا سجده را اشتباه گفته، نمازش صحیح است.

- اگر پیش از رسیدن به حدّ رکوع و آرام گرفتن بدن، عمداً ذکر رکوع را شروع کند، نمازش باطل است.

- در تنگی وقت یا حال اضطرار و ناچاری، گفتن یک بار «سُبْحانَ اللهِ» کافی است.

-  احتیاط واجب آن است که در حال رکوع، دستها بر زانو گذاشته شود.

- رکوع یکی از ارکان اصلی نماز است که کم یا زیاد شدن آن چه از روی عمد باشد یا از روی سهو، نماز را باطل می‌کند.

- اگر در حال سجده اول یا بعد از آن و پیش از وارد شدن در سجده دوم به یاد بیاورد که رکوع نکرده است، باید برخیزد و پس از ایستادن، رکوع کند.

یکی از نصوص ولایت امیرالمومنین علیه‌السلام، آیه ولایت است. بعضی از اهل‌سنت، برای مخدوش کردن این نص، لفظ رکوع را به معنای خضوع و تضلل گرفته‌اند؛ ولی براساس شواهدی مانند قرائن لفظی در کتب لغت و شأن نزول‌ها در روایات، مشخص است که معنای رکوع در نماز ثابت است. 

آیه ولایت به‌روشنی بر امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام دلالت دارد. بعضی از اهل‌سنت، رکوع در این آیه را به معنای خضوع گرفته‌اند؛ ولی شأن نزول‌ و همچنین معنای لغوی رکوع، به‌طور واضح دلالت بر این دارد که معنای انحناء در نماز، خصوصیتی برای لفظ رکوع است که هر معنای دیگری را باطل می‌کند.

- باید به رکوع برگردد و اگر به رکوع امام برسد در این صورت زیاد شدن رکن، نماز را باطل  نمی کند.

اینکه گفته می‌شود حضرت علی علیه السلام در نماز چنان از خود بی خود می‌شدند که تیر را از پایشان می‌کشیدند و متوجه نمی‌شدند چطور با بخشیدن انگشتر در نماز سازگار است؟

جهت عضویت در کانال ما در پیام رسان ایتا از طریق این لینک وارد شوید

آیا در ذکر رکوع و سجود اگر فقط یک سبحان الله بگوییم کافی است یا خیر؟