زندگی بعد از مرگ

جهنم و بهشت و به‌طور کلی زندگی پس از مرگ ادعایی است که دلایل متعدد و متنوع آن را تایید می‌کنند. ادیان جهنم را ایجاد نکرده‌اند، بلکه جهنم وجود دارد و ادیان توحیدی از آن خبر می‌دهند.

روح انسان پس از مرگ هوشیار است و بر حوادث درک دارد؛ مرسوم است که آدمی تا زمانی که زنده است خواب و پس از مرگ بیدار و هوشیار می‌شود؛ برخی از واقعیت‌ها در زمان حیات بر انسان پوشیده است و لحظه مرگ آشکار می‌شود. در لحظه مرگ رابطه انسان با اطرافیان و اطرافیانش با او قطع می‌شود و نمی‌تواند حالات و مواردی را که می‌بیند، برای اطرافیانش توضیح دهد.

چه کسانی می توانند در  معصومین را ببینند؟

در فرهنگ قرآن کریم مرگ، پوسیدن نیست و پایان کار نیست بلکه مرگ مرحله ای است برای رسیدن به جهان آخرت. 

 همه اتفاقات مرگ برای مومن شیرین و لذت‌بخش خواهد بود. در مقابل؛ افراد کافر که تمام همّ و تلاش خود را بر آباد کردن دنیایشان قرار داده بودند، با دستی خالی وارد عالم دیگر می‌شوند، در حالی‌که خدای خود را نسبت به خود، خشمناک ساخته‌اند.

اعتقاد به بقاء روح از قديم در بين اقوام گوناگون وجود داشته است؛ البته برخي گروه ها نيز با صراحت بقاء بعد از مرگ را منكر شده اند. ولي معاد به معني خاص آن يعني برخاستن مردگان از قبور براي حسابرسي اعمال تنها در برخي اديان به وضوح ديده مي شود.

- مرگ در واقع تولدی دوباره است که انسان را به مقصد اصلی که جهان آخرت است انتقال می دهد، جهانی که وسعتش، امکاناتش، نعمتهایش به مراتب از زندگی خاکی بیشتر است و هر شخصی با توجه به عملکرد دنیایی اش از آنها استفاده خواهد کرد.