سیاست خارجی

رویکرد دولت سیزدهم، تکیه بر اقتدار و توان داخلی در میدان دیپلماسی خارجی  و مواجهه با جامعه بین‌الملل است.

پس از دشوارشدن پیاده‌سازی ایده «تولد آشوب خلاقانه» که واشنگتن و تل‌آویو به دنبال ایجاد آن با نیروی نظامی مستقیم در منطقه بودند، غرب به سیاست تنگ کردن حلقه دور ایران، سوریه و حزب‌الله لبنان و در کنار آن‌ها یمن، عراق و البته مقاومت فلسطین متوسل شد.

اصلاح‌طلبان باید به‌ جای‌ گذاشتن میوه برجام در سبد این جریان، برجام تقریباً هیچ به‌عنوان یک تجربه تلخ را باید در اوراق تاریخی این کشور جستجو کنند.

نظرسنجی جدیدی در آمریکا نشان داد که حدود نیمی از مردم این کشور، از سیاست خارجی رئیس جمهور فعلی خود حمایت نمی‌کنند.

از منظر اسلام، ستم ­پذیری و ستمگری ـ‌هر دو‌ـ حرام‌اند و این اصل کلی، تنها به مسائل مالی و اقتصادی اختصاص ندارد و همه مباحث سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را در بر می‌گیرد.

سؤال اینجاست؛ چرا تحولات اقتصادی در کشورمان باید حول مسائل سیاسی بچرخد؟ شرطی کردن اقتصاد به مذاکرات برجام یا هر اتفاق سیاسی دیگر قطعاً خیانت به کشور است.

- اصرار مذاکره‌کنندگان ایرانی برای حذف سپاه از لیست تروریسم آمریکایی بسیار هوشمندانه بوده و علاوه بر بازدارندگی از برگشت تحریم‌ها، به افزایش ظرفیت ایران در بازیگری منطقه‌ای و جهش توان دیپلماسی میدانی منجر خواهد شد.

دیدگاه ایدیولوژیک در سیاست خارجی جمهوری که برخی غربگرایان آن را تخطئه می‌نمایند تنها منحصر به این کشور نسبت با نگاه گذرا به کشورهایی دیگر به خصوص ایالات متحده آمریکا بدین دست می‌یابیم که سیستم حکمرانی این کشور برپایه نظام ایدیولوژیک لیبرال دموکراسی است.

دستاوردهای قابل توجه دولت در سیاست خارجی

-روند تعمیق اختلافات، اکنون به مرحله‌ای رسیده که طیف کارگزاران حاضر به پذیرش محوریت محمد خاتمی نیست و طبق شواهد موجود، ترجیح می‌دهند شخص دیگری را به جای هاشمی رفسنجانی، به عنوان محور حزب کارگزاران برگزینند.