شادی در قرآن

قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُون‏؛ بگ

قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُون‏؛ بگ

- قرآن مخالف شادی متکبرانه است؛ نه مطلق شادی؛ از این رو شادی عاقلانه را تایید می کند و در مقابل  شاد بودن به هر قیمتی مانند رنجش دیگران را نمی پذیرد.

قرآن مخالف شاد بودن و شاد زیستن نیست. اما با شاد بودن متکبرانه و از روی هوا و هوس مخالف است.

برخی اسلام را مخالف شادی می دانند حال آنکه دین اسلام دین میانه روی است و خوش خلقی را یک حسنه اخلا

- اسلام هیچ گاه مخالف شادی و خنده نبوده است، ولی آنچه مسلم است با آن شادی که انسان را فریفته و غرق در دنیا کند و انسان را از حیات ابدی باز دارد مخالفت بوده است.

چکیده: اسلام اهميت خاصي به شادي و نشاط داده است اما براي آن معيار و ملاكي نيز تعيين كرده است، شادي هايي كه در راستاي اهداف مقدس اسلام و احياء ارزش هاي انساني باشد. ممدوح و پسنديده است. هم چنان كه از حضرت علي ـ عليه السّلام ـ روايت شده كه:« السرور، يبسط النفس و يثير النشاط » شادماني، موجب انبساط روح و مايه ي وجد و نشاط مي شود...